Gepubliceerd op: zondag 23 juli 2023

Delphine Lecompte – Tropische vissen en landerige telefoonseks

 

Ik denk niet vaak genoeg aan tropische vissen
In een aquarium in een comfortabel huis dat ik niet moet ontvluchten
Mijn werk: vadsige limonadetycoons, rigide sponzenverkopers
En incestueuze imkers
Opgeilen aan de telefoon
Terwijl ik de strijk doe
Zoals Jennifer Jason Leigh in Short Cuts
Maar het aquarium in de film behoorde aan een andere vrouw
Ik had een moeder die neerkeek op vissen
En een vader die tijdens vrijgevige dronken episodes telescoopvissen voor me kocht
Ze gingen dood
Omdat ik ze lieve woordjes toefluisterde in bed
Maar ik viel in slaap en ze hapten naar adem
Een keer slaagde een telescoopvis erin om zich in mijn mond te wurmen
Ik slikte reflexmatig en hij leefde nog lang en gelukkig in mijn buik.

Vandaag richt ik mijn nieuwe huis in:
Ik zet een hyenabeeldje op de schoorsteenmantel
Ik heb de hyena gekregen van de voormalige vrachtwagenchauffeur
Toen we op vakantie waren in Oostende
Onze hotelkamer had een uitzicht op brandtrappen en lege flessen Jägermeister
De eerste dag verliep harmonieus: de voormalige vrachtwagenchauffeur likte mijn vagina
En achteraf kreeg ik dus die hyena
‘Waarom een hyena?’ vroeg ik
‘Omdat je een hyena bent voor je medemens.’
‘Dat klopt niet, ik ben een Texas longhorn voor mijn medemens.’
De voormalige vrachtwagenchauffeur lachte hees
En kocht ook nog een beeldje van een Texas longhorn, het mooiste koeienras ter wereld
Maar ik heb een boontje voor de hyena.

Mijn moeder komt op bezoek
Ik zeg tegen haar: ‘Er zijn wereldwijd meer dan duizend verschillende koeienrassen
Maar er bestaat slechts 1 hyena
De hyena wordt gevreesd en gerespecteerd door mij en door de Zoeloes.’
Mijn moeder zegt zonder oprechtheid: ‘Dat is heel interessant, Fientje
Maar heb je al gedacht aan een tapijt om je woonkamer gezelliger te maken?’
‘Ik walg van gezelligheid, gezellige mensen scheppen geen kunst
Of denk je misschien dat Charles Baudelaire en Egon Schiele om tapijten
En kneuterigheid en decoratieve niemendalletjes gaven?’
Mijn moeder huilt
Waarom ben ik een bullebak?
Waarom ben ik een hyena voor mijn arme moeder
Die zoveel van me houdt en me veel interessanter en waardevoller vindt
Dan haar twee andere dochters: een humorloze influencer en een zwaarlijvige welzijnswerker?

Ik streel de manen van mijn moeder
Een herinnering: in het mistroostige pretpark van Adinkerke
Zaten mijn moeder en ik eens vast in een attractie
Die Het Vliegend Tapijt heette
Maar meer leek op een containerschip
Vol naar adem snakkende Afrikaanse asielzoekers
En puffende Bretoense poetsvrouwen met lelijke melanomen
Uren hebben we daar gezeten, samen met twintig andere sukkelaars
Mijn moeder ontpopte zich als de gangmaker van de groep
Ze imiteerde Harry Dean Stanton en Mick Jagger, met groot succes
Ik schaamde me en probeerde uit Het Vliegend Tapijt te springen
Maar een robuuste mystieke chrysantenkweker hield me tegen
Mijn moeder vraagt: ‘Hoor je nog iets van de bedeesde zeepzieder?’
Ik zeg: ‘Hij is verliefd geworden op een zachtmoedige mislukte berentemmer
Sinds hij verliefd is op de berentemmer eet hij vaker schorseneren
En kijkt hij koortsig naar snookerwedstrijden op de TV.’

Mijn moeder verlaat mijn nieuwe huis met gemengde gevoelens
Kijk: ik heb een rek
Toen ik nog contact had met mijn vader zei hij eens:
‘Het is schandalig van mij dat ik nog nooit een rek
In elkaar heb gezet voor mijn enige dochter.’
Hij had raki gedronken en was atypisch streng voor zichzelf
Later die avond zei hij: ‘Seks is te belachelijk voor woorden
Ik vind het verschrikkelijk dat mijn enige dochter zulke kleine borsten heeft.’
Ik werp het rek uit het raam, het is erg licht
De voormalige vrachtwagenchauffeur betreedt mijn woning met zijn gekwelde zoon
Ik geef bier aan de versleten truckchauffeur
En coca cola aan de verdoemde blonde gokverslaafde bloedmooie zoon
Er valt een stilte
Ik zeg: ‘De stront van de hyena is wit
Je kan er een krijttekening mee maken
Ik zou een krijttekening maken van mijn eerste tandextractie
Het was een fiasco, ik brak het sleutelbeen van de tandarts
Maar mijn vuisten geraakten niet tot bij zijn neus
Omdat de tandartszetel teveel naar achteren was gekanteld.’

Mijn verhaal valt op een koude steen
De zoon van de voormalige vrachtwagenchauffeur verlaat
Mijn woning om sigaretten te kopen in een kruidenierswinkel in de Ezelstraat
De kruidenierswinkel wordt uitgebaat door een antipathieke Servische ex-touwslager
Die neerbuigende opmerkingen maakt tegen de klanten
Met gelaatstrekken en aankopen die hem niet bevallen
Hazenlippen, haviksneuzen, nicotine en rum bevallen hem niet
Tijdens de afwezigheid van de zoon bedrijven de voormalige
Vrachtwagenchauffeur en ik de liefde, o
O wat ben ik blij
Dat hij besneden is
Ik pijp hem, tijdens de pijpbeurt denk ik opnieuw aan tropische vissen
En aan landerige lamlendige telefoonseks
Terwijl ik de strijk doe van mijn kinderen
Maar er is geen strijk en er zijn geen kinderen.

Ik kan wel grienen en zelfmoord plegen in De Panne
Ik heb al een plek uitgekozen: tussen biezen
En de Koninklijke Baan, vroeger stond er een benzinestation
Eerst zou ik mezelf moed indrinken
Daarna zou ik de bedeesde zeepzieder opbellen
En zeggen: ‘Ik hou van je, blijf schorseneren eten
En naar snookerwedstrijden kijken op de televisie.’
Tot slot zou ik met een revolver een gat maken in mijn hersenstam
De voormalige vrachtwagenchauffeur likt mijn vagina
Hij wordt almaar beter
Waardoor de seks almaar minder tijd in beslag neemt
Wat betekent dat er een zee van tijd overblijft
Voor poëzie, hyena’s, studies van antipathieke Servische kruideniers,
Paranoia en zwartgalligheid.

De zoon keert terug
Ik vraag: ‘Heeft de antipathieke Servische ex-touwslager
Je rot behandeld?
‘Nee, hij was heel vriendelijk.’
‘Omdat je verrukkelijk bent.’
De zoon grijnst gegeneerd, de zoon en de vader krijgen
Niet graag complimentjes, de voormalige vrachtwagenchauffeur zegt vaag:
‘Ik wil gewoon gelukkig zijn: naar de markt gaan
En magische clementines kopen.’
De zon gaat onder
Ik heb te weinig geld om de lichten aan te steken
De voormalige vrachtwagenchauffeur valt in slaap
En kibbelt met zijn baas over onbetaalde overuren lang geleden
In de ontmoedigende sprottenhangar die ook al niet meer bestaat.

Over de auteur

Delphine Lecompte