EI 347: Mark Boog – Dichtertje, je woorden zijn maar lucht
Dichtertje, je woorden zijn maar lucht – geen muzenadem, teder ingeblazen, louter leeg, onzalig, kurkdroog razen. Een klerkenwerkje, amper godenvrucht, wat ambtelijk en onwaarachtig dazen. Dichtertje, je woorden zijn maar lucht. Je ploetert dagelijks, met stalen tucht. O, in je jaagt de vos en vluchten hazen! Niet meer dan leeg, onzalig, More...
EI 346: William Carlos Williams / Ad Zuiderent – Pastorale
De kleine mussen hippen losjes rond over de stoep met schelle stemmen hakketakkend over van alles wat hen boeit. Maar wij die wijzer zijn trekken rond ons zelf muren van zwijgen op en niemand weet of we iets More...
EI 345: Iduna Paalman – Bewijs van bewaring
Je hebt een kamer, twee kamers, je vader geeft een cadeau: één rolschaats, naar de andere kun je fluiten. Met wat overblijft kom je net de straat uit je hebt een voorgeschiedenis, je vraagt je af: welke More...
Jaaroverzicht Eerste Indrukken 2022
Download het jaaroverzicht 2022 van de Eerste Indrukken als PDF Uit de inleiding: Het jaaroverzicht van de Eerste Indrukken beleeft dit jaar zijn eerste jubileum. We hebben in de loop van de jaren een team More...
EI 344: Annet Zaagsma – Drempel
Zelfst.naamw. (m.) Uitspraak: [ˈdrɛmpəl] Een drempel is een zichtbare of onzichtbare verhoging opgebouwd uit azobé, meranti, vuren, lafheid of leugens. Ook een lucifer kan een drempel vormen. In zijn More...
EI 343: Ester Naomi Perquin – Het bedoelde
Er is een woord voor, al kan ik het niet vinden. Het is een hoog woord, tamelijk hoog tenminste, ten opzichte van de horizon. Zoals je je een oud gebouw herinnert, iets wat tegen de bovenzijde van je geheugen More...
EI 342: Wim Bluemers – Batterie-kinder / Batterij-kinderen
Bangladesh, sloppenwiek Kilamur Dree maol in de wekke komp ter ne vrachwagen vol olde batteri-jen en wordt der estort Op den barg zit moders met kleine kinder Met ne bolle iezer slaot ze de batteri-jen in More...
EI 341: Laura Broekhuysen – voetnoot
–——————– * Op weg naar de supermarkt** zien we struiken vol mondkapjes. ** Ik had nooit de gewoonte More...
EI 340: Bianca Boer – Stilte is een gaatje in geluid
toen jij zo oud was als ik nu en ik nog jouw kind was klonk de wereld anders het eerste wat ik ooit hoorde was het ruisen van jouw bloed het kloppen van je hart van de witte neushoorn leefden toen nog vijfhonderd More...
EI 339: Pieter Boskma – Jongensvuur
Hij was al ruim een jaar aan bed gekluisterd en naderde de honderd. Niks ernstigs eigenlijk, de benen weigerden, ook zitten ging niet meer, die duizelingen hè. Niet meer kunnen werken, niet meer kunnen lopen, More...
EI 338: Hélène Gelèns – een uitgestrekt zandstrand geribd en gegroefd
een uitgestrekt zandstrand geribd en gegroefd alsof het strand met een reuzenkam werd gekamd bijna de kam door het zand kunnen zien ploegen huiswaarts More...
EI 337: Miriam Van hee – quarantaine (8)
hij heeft alles bewaard, aankondigingen van feesten, geboorten en veel overlijdens, verpakkingen, folders van warenhuizen en reisbureaus, hij hanteert, zegt hij, een methode, hij klaagt over tijdgebrek, kijk, More...
EI 336: Ocean Vuong – Houtbewerken bij het eind van de wereld
Een veldje, toen alles voorbij was: het licht van een lantaarn op een plek in het gras. Terug bij zinnen ging ik liggen in die warmte & wachtte tot ik wist. Toen verscheen die jongen, naast mij liggend. Hij More...
EI 335: Astrid Haerens – kamer I
je kan naar de deur lopen en terug en opnieuw naar de deur buiten wacht de ceder jij kijkt hoe de lucht zich vult met lichtgas hoe tegelijk je ogen droog je lichaam geen aanraking verdraagt je kan je schoenen More...
EI 335: Anne Provoost – De wereld op zijn einde
Kunst, eerwaarde heren en dames, zal de wereld op zijn einde niet maken op zijn einde, als het allemaal is afgelopen de aarde stil wordt na de klank van cimbalen zal er een pluim ontstaan een waaier van gruis More...
EI 334: Jacobus Bos – De zoon
Over de zee rennen wolven het strand op. Oorlogsschepen aan de horizon. Onder een hartstochtelijk heldere hemel de walvissen waar de jagers al dagen met hun harpoenen naar zoeken. Tot hij opstaat en valt More...
EI 333: Willem M. Hoyer – Triomf van de cent
Uit de weg vervelende cent Stop met dat gezeur, houd je mond, Jij bent van koper, smerig, zwart, Jij bent niets waard. Ik, ik ben zuiver zilver, Ik ben een nieuwe gulden, blank. Ik glim zo mooi Dat ieder More...
EI 333: Esohe Weyden – Geweven
ik droeg een vrouw die niet bij mij paste de kwellende dagen trotseerde ik met moeite mijn lenigheid verloor ik bij het verstrijken van de weken tot ik op een logge bebouwing uit de jaren dertig leek waar More...
EI 332: Harry van Doveren – OP DE MARKTRUÏNE EEN DRIEWIELIGE UIENHANDKAR
<—————————— geworpt. weegt.verworpt. afvalt. teveelt. onbruikbaart.Paard. ietst. —————|—————- te More...
EI 331: Jonathan Griffioen – (zonder titel)
de (trechter op het hoofd dragende) psychikus staat een gat te boren in het hoofd van de man die niet kan maar wel wil werken die het moment dat de kei uit zijn kop is gehaald zal More...
EI 330: Nachoem M. Wijnberg – Eromheen
Veel van Menno’s gedichten staan om één zinnetje heen – zoals omstanders om een geluk – vaak een halve regel, het juweel, makkelijk om te lezen, want hoe eroverheen te lezen? Maar hij schreef More...
EI 329: Maria Barnas – De wolven grommen onder de tafel
De wolven grommen onder de tafel. De dierbaren en de doden staren je aan en blijven staren wanneer je ze omdraait als speelkaarten waar je iets van verwacht. Je neemt een naald en verblindt ons een voor een. De More...
EI 328: Jane Leusink – Proloog
Wij kraanvogels in de stilte van wiegende waakzaamheid van bocht, van wolk, van het kapen van ruimte, drijven metgezellen evenwijdig met ons mee, wij zien naast ons de ander, zien haar die wij delen met de More...
EI 327: Esther Jansma – Er was eens een zij die een het had
Ze mocht het weer slaan van zichzelf. Ze denkt dat het een hersenschudding heeft. En ja, de klappen lieten er van alles in achter: een dreinend gefluit, een beschamend hoge gil en meer van die ruis waarop More...
