EI 328: Jane Leusink – Proloog
Wij kraanvogels in de stilte van wiegende waakzaamheid van bocht, van wolk, van het kapen van ruimte, drijven metgezellen evenwijdig met ons mee, wij zien naast ons de ander, zien haar die wij delen met de blauwe lucht, waarin zij maar kort. Zij haakt als laatste aan, kijkt hoe wij samen, neemt de vlucht schuin omhoog daarna almaar rechtdoor More...
EI 327: Esther Jansma – Er was eens een zij die een het had
Ze mocht het weer slaan van zichzelf. Ze denkt dat het een hersenschudding heeft. En ja, de klappen lieten er van alles in achter: een dreinend gefluit, een beschamend hoge gil en meer van die ruis waarop More...
EI 326: Marie Claus – Tot nu toe gaat alles goed
Pas op, hier huizen draken. Daar besluipt een wolf een lam. Ik hoef er niet naar te kijken, toch doe ik het steeds weer. Ik druk niet op pauze, bijt hard in mijn hand. Ik merk aan alles dat ik God over de More...
EI 325: Mustafa Stitou – De Steden 7
De jongen wiens leven mijn dood vervangt heeft zich achterover in de haag laten vallen zijn blinddoek in zijn mond gepropt zijn gezicht begraven in zijn bevende handen — hij kan zich niet overgeven aan More...
EI 324: K. Schippers – Beek op de vlucht
Is de beek er wel? Foto’s ter plekke, daar stroomt hij zonder ze te raken. Hele contactvellen, tientallen foto’s achter elkaar, met een lichte zwenking ontkomt het water aan z’n negatief. Er is hier More...
EI 323: Maud Vanhauwaert – Oude zussen
Ik vraag haar tot wanneer precies was elk meer een zee waren ’s nachts de maan en die mond nog een Wanneer groeiden wij, takken in die eeuwenoude boom van elkaar weg, geweien van een hert – eenheid More...
EI 322: Giselle Ecury – Dividivi
‘teken een boom’ zei de juffrouw op school en ik schetste een dividivi die scheef uit mijn papier ontstond en groeide in mijn dromen wees naar mijn geboortegrond heimwee in zijn takken ze begon hem uit More...
EI 321: Arjen Duinker – Autobiografie tot op de dag van vandaag (fragment)
Toen ik dertig was, Zei Josja: dus ik kom thuis, Staan er dertig kinderen in de tuin. Mijn kat van het dak gepleurd, kapot en zo, Kwijlend en bloedend en jankend van de pijn. Ik zit daar met die kinderen More...
EI 320: Moya de Feyter – Proloog
Is het een mens, een varken, een aap? Vlees of vis? Valt niet te zeggen. Het ongeboren wezentje More...
EI 319: Emma van Hooff – hoe mijn vader zijn wang
hoe mijn vader zijn wang op een aangespoelde vis legt zonder terug te deinzen voor de kou hoe hij het gespartel stopt door zijn gewicht zacht op de vis te leggen hoe hij de ogen waarachter angst die we allemaal More...
EI 318: Astrid Lampe – het wassende water heugt zich ons surfgedrag
het wassende water heugt zich ons surfgedrag en dat van de woestijnvaders het vermogen om met de kop in de veren te huiveren op een dun draadje koper de zondvloed uit te zitten of achter een schild van plexiglas te More...
EI 317: Paul Demets – De kraaien ruimen op
De kraaien ruimen op. De graven verteren de bloemkelken. De druk onder ons borstbeen neemt toe. Brak is het water dat de bloemen helpt verwelken. De winter is taai, de honing verstijft. De vorst kauwt met More...
EI 316: Elly de Waard – Oudejaarsavond op een benzinestation
De wind rukt het portier open en de metalen intimiteit van het voertuig moet zich prijs geven – de ruiten beregenen van binnen. De overkapping biedt geen enkele bescherming tegen de elementen, toch is dit More...
EI 315: Froukje van der Ploeg – Harmonica
We trekken behoedzaam onze jas van steen van ons af plakken het uitzicht van elk raam in ons geheugen we vouwen het huis uit, servies dwarrelt als een vlinder We trekken onze jas van steen behoedzaam van More...
EI 314: Jan Baeke – Fluiten wat de vogels overeengekomen waren
Ik luister zei mijn moeder terwijl de telefoon langzaam het beeld uit tuimelde en het kippenvel op haar armen helder te zien was. Een stem aan de lijn met aarzelingen, met verklaringen. Het overtuigde niet. Ik More...
EI 313: Mark Boog – Zo eenvoudig
Zo eenvoudig kan een dag zijn. Ik sta op, jij staat op, er is een rest van de wereld maar who cares, het weer is precies het weer, en daar gaan ze, de koppen koffie, de bloemen op het balkon, de verhalen More...
EI 312: Nisrine Mbarki – Oeverloos
mijn moeder treedt regelmatig buiten haar oevers zoals jij ook doet wanneer de weg van waterloop tussen hart en geest wordt verduisterd door nevel of kortsluiting niet alleen in het regenseizoen ook de zomer More...
EI 311: Marieke Lucas Rijneveld – Lieve pierewaaier
Laat je niet op de kast jagen, niet de stilte in je mond bewaren. Je bent zo buitenissig mooi, zo anders. Het liefst willen we tientallen militairen je lijf in sturen om je te wapenen tegen alle meewarige More...
EI 310: René van Loenen – Processie voor de Heilige Barbara
Wij zouden nog het liefst uw dode lijf herenigd met uw hoofd, voor ieder zichtbaar in een glazen kist, hier ronddragen. Ook goed: alleen uw hoofd In een gepoetste schrijn, geurend naar bijenwas. Enkel een More...
EI 309: Paul Demets – 3.
Maar je stokt niet. Je litteken herschrijft ons en hecht zich aan onze huid. Je woelt in ons aardlagen open, raakt zoek in de vegetatie in ons hoofd. Hoe het donker is in je dat we te zien krijgen op het More...
EI 308: Ai Qing – Bomen
Een boom, en nog een boom elk voor zichzelf, elke stam rechtop, en de wind en de lucht die vertellen hoe zij elk apart staan. Maar onder het dek van de aarde spreiden zij wijd hun wortels en in de onzichtbare More...
EI 307: Dirk Kroon – Wat is er toch… & Nu heel veel…
Vers 1 Wat is er toch van je geworden? Je vraagt het aan jezelf met pijn. Je had een berk, een beuk willen zijn, je werd een tak die ongemerkt verdorde. Vers 2 Nu heel veel wegvalt als dood blad kijk More...
EI 306: sadà\exposadà – war kalt, nicht-blut
Het is alsof de bundel ‘reanimatie/reanima’ één lang gedicht betreft, wreed in stukken gehakt, die soms bijna ogen als de lemma’s in een woordenboek of encyclopedie. Ik heb hier één bladzijde als afbeelding More...
EI 305: Anne Broeksma – Rafelrand
waar smeerwortel groeit lig ik en ooievaarsbek en kattenstaarten daar waar de stad een restje tussen haar tanden heeft laten zitten al wat hier aan doorgang is: een enkel hek dat leidt naar lager gras en More...
