EI 234: Poppe Laars – Nicht LaBot
zij haalde nooit de negen maanden, daarvoor hing haar licht te laag. vaak stond ze acht uren aan een boom gebonden als kind van drie wel te verstaan. niet de klompenmaker maar het werpdier was de zwavelbron die maar niet wilde opdrogen en die haar haar haar liet helmen als soldaat van oranje, klaar voor die enkele reis vriesland ____ Dit More...
EI 233: Friederike Mayröcker – Sensorium etc. (fragment)
____ Er is veel geschreven over de poëtica van Friederike Mayröcker: Autonoom, vrij vult zij het wit. Beeld na beeld schiet oer-drift-lustig door haar hoofd. Zoekend vindend, dan weer verder. Jong More...
EI 232: Adriaan Krabbendam – De wrede moeder
De aarde, die aan alle kanten barst en breekt en van hel en vuur en lava preekt, trekt haar schouders op bij wie ze treft wat dapper leeft en bij haar doen verbleekt. Wij wonen op een mijnenveld van zin en More...
EI 231: Antoine A.R. de Kom – Auto-da-fe
I IJl verspreidt de warrelende vuile sneeuw doodstil haar vermaledijde mare dat ik dorre lispelende palmen ombreng in bevroren bos. En pluim na kruin laait bruisend op, verwaait nu weer tot wolken sneeuw More...
EI 230: Lucas Hirsch – Gentrificatie-pacificatie
Moegestreden een satirische aanklacht in de vorm van een gedicht tegen de heersende klasse geformuleerd waarin ik voorstel arme kinderen aan de rijken te voeren om de groeiende armoede te bestrijden. Ik doe More...
EI 229: Cees Nooteboom – Op de langste weg
Op de langste weg liep ik, de weg die nergens heen gaat. Spelonken, een leeg landschap met kleuren van zand en stro. Anderen liepen met mij mee, vrienden, broers, geliefden en steeds namen zij afscheid, sloegen More...
EI 228: Anna Enquist – Naar beneden
Vanaf veilige hoogte inzoomen op de kleine omheinde ruimte, met angst voor de landing. Onder de vijgenboom vervliegt de bezwete schim van het kind tot een onverschillige leegte. Struiken als doorgegroeid More...
EI 227: Iduna Paalman – Audit
Er bestaat een groep riskmanagers, ik ben er een van. We komen graag samen in een huis met gematteerde ramen, taxeren de dreigingen, verdelen ons zorgvuldig over de straten. Al op de eerste hoek weet ik een More...
EI 226: Joost Zwagerman – Bestaan
Nochtans belijd ik dat ik, tegen de klippen op, uiteindelijk in Hem geloof. Zijn grootste en finale wapenfeit: Hij is er niet. Hij is de alomvattende afwezigheid. Erg is dat niet. Ik ben er evenmin. Dat schept More...
EI 225: Maud Vanhauwaert – Het stad is open nu
De eeuwen zijn in steen gesleten laag op laag op laag op laag een hermetisch gedicht is deze stad neem een troffel, lees haar traag een meisje uit de middeleeuwen drijft de jaarringen als hoepels voort tot More...
EI 224: Froukje van der Ploeg – GJ 1214B
Ochtend en buiten draaien de kranen voor de nieuwe stad, binnen twee teruggevonden blauwe laarsjes met rode dobbelstenen en planeten van zee met een bevroren bodem. Brandend ijs of winden van glas en op 40 More...
EI 223: Maarten van der Graaff – Residuen
1. ze komt tot vierentwintig 2. andere hotelgasten 3. beletselteken 4. geschiedenis 5. van alles wat je hebt geroken wat er overbleef van iets groters 6. een deel van de inwoners van het stadje is acht jaar More...
EI 222: Shari Van Goethem – er leven spreeuwen onder haar huid
er leven spreeuwen onder haar huid tijdens een van haar slapeloze nachten trekt ze de vogels eronderuit ’s ochtends vind je haar onder veren, botten, bekjes, haar handen onder het bloed, ze kijkt je aan More...
EI 221: Joost Zwagerman – Klaar
Al vroeg had ik het wel gehad met God, Let wel: niet met die in Hem geloofden. Neem alleen al concentratiekampen. Buchenwald, Treblinka, Auschwitz-Birkenau. Wat stellen Gods spindoctors daar tegenover? De More...
EI 220: Hester Knibbe – Gesloten
Voor elk jaar een ring rond je enkel je hals je geweten. Vergeet het eeuwige smeden van mottige banden van cirkels waarbinnen we moeten bewegen of stilliggen stom en onmachtig om op te staan een vuist te More...
EI 219: Anne-Fleur van der Heiden – Er zijn landen waar je niet mag rouwen om een dierbare, dansen
Er zijn landen waar je niet mag rouwen om een dierbare, dansen om het leven te vieren heeft ook de dood in zich Is het leven een hiernamaals, overledenen waarden hebben om door te geven Zoals dit boek van More...
EI 218: Peter van Lier – – Hoeveel schapen nog?
– Drieëndertig? – Altijd meer dan goed voor hem is. Een gepensioneerde boer als vriend leert je principieel veel over het houden van dieren, zoals een tuin vol moes laat weten als More...
EI 217: Hans Verhagen – Ik ben de maker…
Ik ben de maker niet van het gedicht, maar zo ontvankelijk mogelijk d.w.z. van elke tedere connectie ontdaan sta ik totaal ter beschikking van wat zich tot mij richt – als een snaar doortrillende dit tijdsgewricht registreer More...
EI 216: Jabik Veenbaas – het koffertje van oscar mohr
veel leer ik vandaag van oscar mohr oscar mohr die dachau overleefde geholpen door de inhoud van een wit koffertje een boek van seneca een klein potlood en een blocnote met poëziefragmenten samengesteld More...
EI 215: Erik Bindervoet – De dichter heeft nieuwe schoenen
Dromend van een nieuwe organisatievorm van de cultuurwereld schaft de avant-gardist zich een nieuw paar More...
EI 214: J. Bernlef – Jong meisje, slapend
De wimpers vierkant hard en stijf van de mascara gitzwarte luiken voor haar ogen gesloten – ze slaapt de smalle kaak opzij gedraaid het laken laat één schouder bloot waaruit het wonder van een arm More...
EI 213: Kees van Domselaar – De vrije wil
Na de stoot ligt alle beweging op het laken feitelijk vast maar gaandeweg is het goed en aangenaam voor de aard van het spel domweg te geloven in de vrije wil van de bal ____ Dit gedicht gaat natuurlijk More...
EI 212: Peter Knipmeijer – Utrechts sonnet
Het najaar valt en wolken drommen samen De vogels trekken naar het zuiden toe Ik weet nog dat ze in de lente kwamen En hoe de tijd vervloog, het maakt me moe Ik weet nog dat ze in de lente kwamen Vanuit het More...
EI 211: Laurine Verweijen – O alle vrouwen die ik nooit zal kunnen zijn
O alle vrouwen die ik nooit zal kunnen zijn ik zie hun glazen lijven voorovergebogen in het water hun ranke handen in de zilvervolle blikkering raspend over houten planken het ritme van de eeuwen – More...
