Mijn moeder sleurt me naar dokters
In de jaren tachtig werd ik het slachtoffer van mijn moeder. Ze sleepte me mee naar lukrake naargeestige sadistische dokterskabinetten. Ik dacht: het is verveling. Maar ik kwam er toevallig achter dat het een syndroom was: Münchhausen by proxy. In de tram hoorde ik een Bosnische poetsvrouw en een transseksuele coniferenscheerder fezelen over More...
Mijn moeder wil niet/ wel dat ik op een podium sta
Mijn moeder was een kindsterretje. Iedereen aanbad haar. Het succes brokkelde af toen ze borsten kreeg. Ze kreeg kolossale borsten en ze vervloekte haar kolossale borsten. Ze ging naar een Moldavische houthakker More...
Mijn moeder en het vergaren van voedsel
Mijn zalige spilzieke hartstochtelijke moeder vergaarde elke dag voedsel. Bijna altijd vergaarde ze de lonkende lokkende aanlokkelijke spijzen in winkels, zelden in bossen. Ze werd opgelicht, ze wist dat More...
Mijn moeder en mijn seksualiteit
Op mijn zestiende woonde ik in een akelig kraaknet onbetrouwbaar rijhuis met mijn tirannieke overheersende opvliegende theatrale listige calculerende moeder. Mijn moeder was hoogzwanger, maar ze wilde niets More...
Mijn moeder en het prikkeldraad
Ik was zes en het sneeuwde. Toen ik opstond wist ik het meteen: mijn moeder zal me vandaag proberen om te brengen, maar ze zal falen. Ook al wist ik dat mijn moeder niet in haar opzet zou slagen, toch stond More...
Mijn moeder in het ziekenhuis
Plots ontwikkelde mijn moeder een vleesboom, een soort zeeanemoon in de buurt van haar eierstokken. Het klonk voedend en poëtisch, maar het was urgent en levensbedreigend. De vleesboom dijde uit, de vleesboom More...
Stages in ziekenhuizen
Ik was de minst geschikte persoon ter wereld om verpleegkundige te worden. Ik was de ultieme patiënt: gehavend, weerbarstig, opstandig, onverklaarbaar, kinderachtig, chagrijnig, combattief, apathisch, zwaarmoedig, More...
Vandaag zijn bomen hulpmiddelen om zelfmoord te plegen, morgen zullen ze weer kinderspel zijn
Bomen om je tanden kwijt te spelen. Dekking zoeken. Profeet, demon, sjamaan, jaguar of nachtdier imiteren. Enkel de takken willen zien, de takken tekenen: de esthetische fase. Daarna almaar de schors betasten, More...
Medelijden met dieren, travestieten en exhibitionisten
Ik was geen goed kind, maar ik had wel altijd medelijden met de vele verguisde mismaakte sukkelaars die werden beschimpt en uitgespuwd door de brave vermanende hypocriete katholieke totalitaire blinde nijdige More...
Toen mijn grootvader weerloos werd
Mijn grootvader en ik, we werden weerloos. Hij door ouderdom, ik door psychiatrische problemen. Hij klampte zich aan me vast, zocht troost en luchtigheid bij mij. Zijn dwingende gênante schaamteloze hulpbehoevendheid More...
Zweep, zadel, want, drinkbak
Er woonde een man in de Toeristenlaan waar ik niet tegen mocht spreken: een pokdalige paria die ooit valkenier was geweest en die te gretig loerde naar de smetteloze steriele kinderen van de machtige narcistische More...
Harig, harig: over harige opvoeders en harige idolen
Ik kom uit een harige familie. Zowel de mannen als de vrouwen zijn harig. En de baby’s. Mijn grootvader van De Panne was het meest harig. Hij was rechter en hij gebruikte brillantine wanneer hij gevangenisstraffen More...
Het diabolische koffiepaleis
Op mijn vijftiende viel ik een schoolbord aan met een hamer. Het was een wit ultramodern langwerpig antipathiek bord, Lieselot mijn enige vriendin keek vertwijfeld toe. In groene vilstift stond het tragische More...
Delphine Lecompte – Mislukte uitstappen met de oude kruisboogschutter
Toen de oude kruisboogschutter en ik nog maar pas een koppel waren lukte het schrijven plots niet meer. Ik werd koket en huiselijk. Ik plaatste goedkope katten- en pauwenbeelden op de schouw. Mijn moeder More...
Delphine Lecompte – Mijn moeder en de poolreizigers
Mijn moeder heeft vele hartstochten. Maar haar grootste hartstocht bewaart ze voor poolreizigers. Ze houdt vooral van de indrukwekkende Noor Roald Amundsen. Amundsen was de eerste mens op beide Polen: More...
Delphine Lecompte – Ik vereer mijn onorthodoxe moeder nog steeds
Ik heb een rare grillige onorthodoxe wulpse venijnige gulzige gekmakende moeder, ze weet alles. Ze weet dat de broer van Asger Jorn de Kleine Zeemeermin heeft onthoofd en dat orang-oetans neurotische eenzelvige More...
Delphine Lecompte – Over zwemmen en water
Op het droge was ik uitschot, een heks, een trol, een gesel. Op de begane grond was ik een sukkel, een scharminkel, een winkeldief en een eczeemgedrocht. Maar eens ik een duikplank en een zwembad had gevonden More...
Delphine Lecompte – Mag ik me aansluiten bij jullie?
Ik heb, net als de meeste andere stervelingen, vele pogingen ondernomen om ergens bij te horen: circus, sekte, toneelgroep, hondenschool, hockeyteam, manege, terroristische vereniging, vogelopvangcentrum, More...
Delphine Lecompte – Ik mis de hel, ik vergis me in de hel
Soms mis ik de hel. De hel was loom, ledig, knus en kameraadschappelijk. De hel was zogezegd het gekkenhuis van Knokke. Ik kwam aan zonder schoenen, ik kreeg een infuus. De infuusstaander blonk, vooral de More...
Delphine Lecompte – Ik mis het kinderlijke tekenen en ik haat de taal
Tekenen, mijn eerste instinctieve ambitieuze koortsige hartstochtelijke hobby. Zo’n dom woord: hobby. Het tekenen was een vorm van bezetenheid. Ik raakte bezeten en ik begon te experimenteren: met kleuren, More...
Delphine Lecompte – Aangevallen worden door dieren
Op mijn negende werd ik voor het eerst aangevallen door een beest. Een bok met krullerige functionele onverbiddelijke heidense prehistorische hoorns. Hij dreef me in het nauw. Hij probeerde mijn benen te More...
Delphine Lecompte – Koken voor mijn moeder
Pas op mijn 25ste heb ik voor het eerst voor mijn moeder gekookt. Nee, ik lieg. Ik lieg al meteen. Beter schrijf ik neer: pas op mijn 25ste heb ik een eerste poging ondernomen om voor mijn moeder te koken. Het More...
Delphine Lecompte – Moeder worden, of net niet, of net wel, of net niet, of net wel, of…
Ik was acht jaar toen een cynische tachtigjarige bietenboer op barse Bijbelse toon tegen me zei: ‘Jij wordt nooit moeder.’ Ik schrok. Ik had er nog nooit over nagedacht, over het moederschap. In de jaren More...
Delphine Lecompte – Cel, cel, cel
Toen ik zes was nam een intimiderende besnorde grommende zwaarlijvige zelfgenoegzame politieagent onze klas mee naar het grijze politiekantoor van De Panne. Het enige moderne gebouw van De Panne. Het enige More...
