Nog nooit, nog nooit voelde ik my dus ontstellen
nog nooit my meer ontstellen!
Ach zyt gy ’t, zyt gy ’t zelf dan myn vriendin?
Wat ik voel, kan ik u niet vertellen,
Als alleen dat ik u nog hartlyk min.
Maar zou, maar zou ik wel zo zeer ontstellen,
Zo gy niet waart myn’ waardigste vriendin?

Kom laat, kom laat ik u in de armen drukken!
Terwyl ge aan my uw’ tederheid betoont!
Mogt myn wensch nu maar gelukken,
Hoe wierdt onze vriendschap dan niet geloont!

Aan ’t hart u drukken!
Aan ’t hart u drukken!
Had ik dit kunnen wagten!
Ik weet naauw wat ik zeg.
Hoe zyn my myn gedagten
Thans in den weg:
Myn oog blyft op u staaren,
Laat my bedaaren.

 
Over Betje Wolff
Over Aagje Deken

(Illustraties gemaakt met craiyon.com | DALL-E Mini)