Delphine Lecompte – Mijn moeder en de poolreizigers
Mijn moeder heeft vele hartstochten. Maar haar grootste hartstocht bewaart ze voor poolreizigers. Ze houdt vooral van de indrukwekkende Noor Roald Amundsen. Amundsen was de eerste mens op beide Polen: eerst de Zuidpool, daarna de Noordpool. Maar de Noordpool was een vergissing, een grandioze vergissing. Een malloterige triomf. Wanneer More...
Delphine Lecompte – Ik vereer mijn onorthodoxe moeder nog steeds
Ik heb een rare grillige onorthodoxe wulpse venijnige gulzige gekmakende moeder, ze weet alles. Ze weet dat de broer van Asger Jorn de Kleine Zeemeermin heeft onthoofd en dat orang-oetans neurotische eenzelvige More...
Delphine Lecompte – Over zwemmen en water
Op het droge was ik uitschot, een heks, een trol, een gesel. Op de begane grond was ik een sukkel, een scharminkel, een winkeldief en een eczeemgedrocht. Maar eens ik een duikplank en een zwembad had gevonden More...
Delphine Lecompte – Mag ik me aansluiten bij jullie?
Ik heb, net als de meeste andere stervelingen, vele pogingen ondernomen om ergens bij te horen: circus, sekte, toneelgroep, hondenschool, hockeyteam, manege, terroristische vereniging, vogelopvangcentrum, More...
Delphine Lecompte – Ik mis de hel, ik vergis me in de hel
Soms mis ik de hel. De hel was loom, ledig, knus en kameraadschappelijk. De hel was zogezegd het gekkenhuis van Knokke. Ik kwam aan zonder schoenen, ik kreeg een infuus. De infuusstaander blonk, vooral de More...
Delphine Lecompte – Ik mis het kinderlijke tekenen en ik haat de taal
Tekenen, mijn eerste instinctieve ambitieuze koortsige hartstochtelijke hobby. Zo’n dom woord: hobby. Het tekenen was een vorm van bezetenheid. Ik raakte bezeten en ik begon te experimenteren: met kleuren, More...
Delphine Lecompte – Aangevallen worden door dieren
Op mijn negende werd ik voor het eerst aangevallen door een beest. Een bok met krullerige functionele onverbiddelijke heidense prehistorische hoorns. Hij dreef me in het nauw. Hij probeerde mijn benen te More...
Delphine Lecompte – Koken voor mijn moeder
Pas op mijn 25ste heb ik voor het eerst voor mijn moeder gekookt. Nee, ik lieg. Ik lieg al meteen. Beter schrijf ik neer: pas op mijn 25ste heb ik een eerste poging ondernomen om voor mijn moeder te koken. Het More...
Delphine Lecompte – Moeder worden, of net niet, of net wel, of net niet, of net wel, of…
Ik was acht jaar toen een cynische tachtigjarige bietenboer op barse Bijbelse toon tegen me zei: ‘Jij wordt nooit moeder.’ Ik schrok. Ik had er nog nooit over nagedacht, over het moederschap. In de jaren More...
Delphine Lecompte – Cel, cel, cel
Toen ik zes was nam een intimiderende besnorde grommende zwaarlijvige zelfgenoegzame politieagent onze klas mee naar het grijze politiekantoor van De Panne. Het enige moderne gebouw van De Panne. Het enige More...
Delphine Lecompte – De racistische meester Willy
Iedereen was racistisch in de jaren tachtig, maar meester Willy was het ergst. Hij beval de Turkse kinderen om naast hun bank te gaan staan, dan rook hij dreigend en langdurig aan hun okselpitten en tierde: More...
Delphine Lecompte – Toen mijn grootvader aan het sterven was
Mijn grootvader van De Panne werd almaar zieker en zieker. Hij onderging bijna elke week vreemde primitieve barbaarse occulte ingrepen in het plattelandsziekenhuis van Veurne. Na elke ingreep was hij er nog More...
Delphine Lecompte – Beren adopteer mij
De eerste beren waarmee ik in aanraking kwam waren de vergevingsgezinde beren uit het sprookje Goudlokje. Goudlokje viel een huis binnen waar twee grote beren en een klein beer leefden. Tijdens de afwezigheid More...
Delphine Lecompte – Simon de heilige bullebak
Mijn neefje Simon was zeven toen hij werd omvergereden door een snorrende auto en men vreesde voor zijn leven. Ik herinner me dat mijn grootmoeder me wakker maakte ’s nachts om me het nieuws te melden. More...
Delphine Lecompte – Carpe diem, steek de cactus in je reet
Drie jaar geleden tikte ik op de vieze ruit van de voormalige vrachtwagenchauffeur. We hadden al enkele weken gulzige incoherente kinderlijke sms’en uitgewisseld over Lucinda Williams, dinosauruskoeken, More...
Delphine Lecompte – Denkbeeldige vriendjes
Ik had honderd denkbeeldige vriendjes en nog was ik eenzaam. Ik gaf mijn denkbeeldige vriendjes geen namen. Ze waren denkbeeldige vriendje 1, 2, 3, … , 93, 94, 95, 96, 97, 98, 99 en 100. Enkel denkbeeldige More...
Delphine Lecompte – De afgrijselijke markt van De Panne
Als kind ging ik elke zaterdag met mijn grootmoeder naar de markt van De Panne. Het marktgebeuren was afgrijselijk, vulgair, hysterisch, seksueel, inhalig en dreigend. Mijn nochtans erg intelligente grootmoeder More...
Delphine Lecompte – Keulen zien en vergiftigde druiven eten
Toen ik veertien was propte mijn moeder mij in een nonnenschool. In de hoop dat ik het licht zou zien en puur zou worden. Mijn moeder was nochtans een fiere wellustige echtbreekster en schaamteloze manipulatieve More...
Ontluizingen met John Lennon en The Cure
Waarom had ik zo vaak luizen? Ik was toch geen kansarm kind uit een marginaal gezin? Maar ik speelde het liefst met de kansarme kinderen uit de marginale gezinnen. Daarom dus. Mijn moeder was jong, frivool More...
Bosklas onder leiding van de racistische meester Willy
Ik was altijd meer een kind van de zee dan een kind van het bos, dus toen de racistische meester Willy ons, de kinderen van het vierde studiejaar, verraste met zijn bosklasinitiatief was ik de enige die niet More...
Zeeklas, voor mij is het saai
Ik was tien en ik woonde pas drie maanden in Gent toen juffrouw Anne besliste om met ons op zeeklas te gaan. Ik kwam net van de zee. Ik had tien jaar in De Panne gewoond, bij mijn grootouders. De zee was More...
Delphine Lecompte – Er was een park en dribbelden engelen, pedofielen, ontwapenende boomchirurgen en afgrijselijke verzekeringsagenten
Ik was een kind, eenzaam dus. Tien zijn en daarna elf en twaalf waren het ergst. Ik woonde in Gent in het donkere verbiedende herenhuis van mijn grillige intimiderende theatrale opvliegende moeder en mijn More...
Delphine Lecompte – De golf spelende engel en de onevenwichtige feeks deel twee, nee wacht: de gepensioneerde zwembadopzichter deel één
Ik heb al over hem geschreven, over de golf spelende engel. Een gedicht. Maar ook een verhaal. Ik ben het verhaal kwijt. In 1999 studeerde ik Russisch, ik was erin geslaagd om in het tweede jaar terecht te More...
Delphine Lecompte – Vakantielectuur
Wat men leest op vakantie is belangrijk. Ik begrijp niet waarom men op vakantie luchtige dwaze frivole sentimentele quatsch zou moeten lezen. Men zou altijd zware donkere lugubere wrede gewelddadige experimentele More...
