Ranonkeljaar 2019: afsluiting
Het jaar 2019 is ten einde en daarmee ook het Ranonkeljaar, onze viering van 50 jaar Ranonkel, of de geschiedenis van een verzelving (een soort epos). In 52 weken behandelden we de 52 hoofdstukken van het More...
R52: Aanhangsel (einde)
‘Wie is Ranko Trommelslager?’ zeiden soms kinderen, de volwassenen wantrouwend en minder bang uitgevallen dan hun leeftijdgenoten. ‘Een slechte jongen die nooit naar de mis ging’. ‘Waarom ging hij More...
R52: Jonathan Griffioen – TROM
Onboos krijg ik het einde van de grote ranonkel in zicht dat moet je maar niet aan de kleine Johannes vertellen, ik wil niet dat jullie hem sip maken dan zou ik het liever niet verteld hebben meisjesachtig More...
R52: Aanhangsel (begin)
Het was voorbij en afgelopen. De moeders knuffelden, een ogenblik onrustig vlak voor het slapen gaan, de van moeheid onvermoeibare zich wringende avondkinderen en gingen daarna, glimlachend en toch door iets More...
R51: We should be glad of another death (einde)
Je kon het zo gek niet verzinnen of het kwam voor, Rokende fabrieksschoorstenen, poetskatoen, onzuivere lucht, roetzwart tafelzilver, dode vogels, slecht drinkwater, rotte adem, tandsteen, haarroos, haaruitval, More...
R51: Dominique De Groen – Engel
Het groteske vuur is uit elkaar gespat. De dans heeft zichzelf verteerd. Dit blijft over – nee, wacht. Dit hoofdstuk wordt gekweld door geesten. De geesten van de dieren die over de pagina’s bloeden. More...
R51: We should be glad of another death (begin)
Het was nog steeds druk op de Tronkberg. De meeste feestelingen waren reeds lang teruggekeerd naar de stad, de volwassenen om naar de wielerwedstrijd te kijken en in vele kroegen bier te zwelgen en van gedachten More...
R50: Rondkijken in de wereld (einde)
‘Herinner je je nog dat je voor het eerst trommelde?’ ‘Ja. De oude man kwam de straat binnen. Hij bloedde. Het was avond. Ze zeiden dat hij dronken was. Toen ze weg waren trommelde ik. Hij zat alleen More...
R50: Jana Arns – Langs deze trage weg
Langs deze trage weg kan je geluksvogels spotten. Bomen vallen net niet in de beek. In de verte rijdt een trein door de wei. Een paard is aan zet op één van de open velden. Tractoren fokken het grasland More...
R50: Rondkijken in de wereld (begin)
Tillemsoger, een schim in de vallende schemering, keek naar wat hij langs de berm van de nu stille weg gevonden had. Hij zat erbij op zijn knieën, al een hele tijd. Er naderde niets uit de stad, waarboven More...
R49: Het passiespel (einde)
Het volk kwam overeind en omgolfde het hoog boven hen uitstekend kruis met daaraan de spichtige zo goed als zwarthuidige, met bloed, verf en vuil overdekte kristusachtige in zijn openhangende rode lappemantel. More...
R49: Piet Gerbrandy – Dans der attributen
Ode aan de behaarde boterbloem Amerikaanse gestrand meelopend groene bebloemd speciale overoude stammend springlevend katoliek vreemd generale verbazend komisch dramatisch opgevatte onkenbaar normale More...
R49: Het passiespel (begin)
Een groepje amerikaanse zakenlieden, op doorreis in de stad gestrand en meelopend in de processie die de stadsrand reeds bereikt had en koers zette naar een groene bebloemde heuvel of vuilnisbelt, kon zijn More...
R48: Gevangenneming (einde)
Wierookwolken reinigden de binnenplaats waar men zich verdrong, de laatste varen- en paddestoelresten vertrapte met de hakken, de gevangenen bespoog, sloeg, de brokkelige of puntige tanden liet zien, vervloekte. More...
R48: Gevangenneming (begin)
Een hels kabaal, trompetgeschetter, ketelmuziek, door de lucht vliegende scherpe stenen en vuil, jankende honden. Het dreunend gebeier van de kerkklokken, die de levende gewichten waardoor ze in beweging More...
R47: Zon (einde)
Met bonkend achterhoofd, verblind door de zon in zijn hersens, holde Tillemsoger door de bouwvallige op instorten staande wijk die om het heiligdommetje lag heengestrooid. Een verlaten oeroud middelpunt van More...
R47: Nanne Nauta – De moraal van de dag 1 mei 1969
De moraal van de dag 1 mei 1969 kosmische bloemknop plotselinge hersenzwakte zwangere vrouw oeroud middelpunt rode baard zilverig speeksel apokalyptische More...
R47: Zon (begin)
Midden over straat, absoluut geen notitie nemend van de auto’s die luide toeterkoncerten aanhieven, freewheelden veelkeurige troepjes wielrenners, de arm om elkaars hals geslagen, één hand losjes More...
R46: Rechtvaardige rechters (einde)
‘En vertel nou es, waar heb jij nou uitgehangen, meneer Tillemsoger?’ informeerde de voorman grinnikend en zijn glas optillend tegen het vale licht. ‘Ik heb een tijdje in het paradijs gewoond’ zei More...
R46: Sylvia Hubers – Voor de Allerhoogste
Frismibsja moest voor de Allerhoogste verschijnen. Ze boog haar hoofd. Al haar zonden straalden kleurrijk en geurrijk van haar af, wat de Allerhoogste behaagde. Van deze stof kon hij prachtige taferelen penselen More...
R46: Rechtvaardige rechters (begin)
Het was koel en schemerig in de katedraal als in een diepzeegrot. De diepzeegrot rook naar wierook. De wierook kamoefleerde een vage, Tillemsoger bekend voorkomende stank. Met verbazing bekeek hij, zich het More...
R45: Carpe diem (einde)
Het was moeilijk een keus te maken uit de veelheid van erotische priesteressen. Hij aarzelde tussen helderblauwe minirokken en korte paarse zijden nachthemden, tussen torenhoge korenblonde kapsels en lange More...
R45: Ana Roelofs – #45
op 1 mei de welrinkelende hoerenlust en dan terug naar de duistere kerk der grootste, hoogste, nieuwste, laatste gruwel in wezen springlevend van misdadig uitgegraven viezigheid en liederlijke waanzin More...
