EI 181: Hagar Peeters – Soms heb ik wel een dood voor je over
Voor L.N. Soms heb ik wel een dood voor je over als je gebogen ligt, zwak en ziek bent en nog zindert van begeerte en ambitie als je levenloos de dood op afstand jaagt Met nieuwe woorden en me verklaart dat More...
EI 176: Sis Matthé – rustig
rustig, je bent geen instrument, niet te vatten in een handomdraai, tenzij je naar de keel wordt gegrepen, dan duik je weg, verstaan? ____ Wat valt er over dit korte, titelloze gedicht uit de debuutbundel More...
EI 172: Greta Monach – Langzaam
Langzaam, als een gedicht, rijpen de bessen zwaar en rond en rood en zwart en glanzend, triomfantelijk zich latende torsen door zwoegende takken haast vallend in de violette heide verbleekt is het bloemverleden het More...
EI 169: Paul Demets – Kijker
Het gras snijdt. De vrouwenmantel dekt niet alles toe. Ons liggen verwaait. Geen halm zal laten zien dat we hier waren. Wat als we in de poel zouden springen, het water in tweeën verdelen, kreten laten ontsnappen More...
EI 168: Delphine Lecompte – De priester die Jezus van mij weggriste
Ik hield de hostie te lang in mijn palm De priester dacht dat ik Jezus’ vlees wilde wegmoffelen In mijn vestzakje, om het na de mis te dumpen in een heidense waterput En misschien nog een wens te doen ook, More...
EI 165: marwin vos – je bent in het water…
je bent in het water wanneer je plotseling door veel handen tegelijk wordt vastgegrepen je hebt ze niet zien aankomen je was aan het dromen en zag juist de sterren die de zon maakt op het water wanneer handen More...
EI 162: Max Greyson – Flandriens
Arm Vlaanderen stapt een taxi in laat zich rijden naar de binnenstad Grootvader stierf aan de hik het proost op zijn gezondheid brengt spijzen naar de mond lacht, kauwt, spreekt, slikt door morgen fietst More...
EI 157: Mischa Andriessen – In de tuinen
Hij zag de ijsvogel het eerst Zei niets tot zij hem had gezien Wees en zei een paradijsvogel Kijk daarginds bij die haag Ze kwamen naderbij maar het beest verdween Op een rood kleed lagen ze Hij de handen More...
EI 155: Monica Boschman – Bruidsmeisje
Zo liep ze voor mijn ouders uit, in blauw fluweel met kant en bloemenmandje. Mijn komst zou nog jaren duren tot zij alweer vertrokken was. Iets met een auto en haar fiets. Ze was zes, ze werd negen en mijn More...
EI 154: Hans Dekkers – Een verlaten tennisbaan in een park
in het park van Kasteel de Haar lokt een beduusde tennisbaan de netten hangen er nog, de lijnen zijn verdwenen, het gravel is een palet met geel, bruin en paars, midden op de baan staat een eenzame, roestige More...
