EI 329: Maria Barnas – De wolven grommen onder de tafel
De wolven grommen onder de tafel. De dierbaren en de doden staren je aan en blijven staren wanneer je ze omdraait als speelkaarten waar je iets van verwacht. Je neemt een naald en verblindt ons een voor een. De More...
EI 327: Esther Jansma – Er was eens een zij die een het had
Ze mocht het weer slaan van zichzelf. Ze denkt dat het een hersenschudding heeft. En ja, de klappen lieten er van alles in achter: een dreinend gefluit, een beschamend hoge gil en meer van die ruis waarop More...
EI 325: Mustafa Stitou – De Steden 7
De jongen wiens leven mijn dood vervangt heeft zich achterover in de haag laten vallen zijn blinddoek in zijn mond gepropt zijn gezicht begraven in zijn bevende handen — hij kan zich niet overgeven aan More...
EI 263: F. Harmsen van Beek – ONDUIDELIJKE CORRESPONDENTIE EN DE NADELIGE GEVOLGEN, IN TWEE VERZEN
I Geachte Muizenpoot, Hoe gaat het met U, met mij goed. Wel is alles heel vervelend, als ik voorover lig gebed in mijn gedachten aan U en ben ik ook heel eenzaam. En onderga de lente als een flauwte. Dit More...
EI 257: K. Michel – Goeie fouten
Strand. De zon scheen en ik probeerde mijn schaduw te betrappen, lukte niet — wat wil je: drie — maar zo kwam ik wel bij een ijscokar, later bij oude bunkers schommels, meisjes, scooters, de hele kermis More...
EI 242: Roelof ten Napel – SONNET LXI
er zit een moeilijk uit te leggen heerlijkheid in woede – de naam van god is het onzichtbare verschil tussen geweldig en geweld, alsof een wond zich kan omkeren: als je je pijn vertraagt en van je More...
EI 227: Iduna Paalman – Audit
Er bestaat een groep riskmanagers, ik ben er een van. We komen graag samen in een huis met gematteerde ramen, taxeren de dreigingen, verdelen ons zorgvuldig over de straten. Al op de eerste hoek weet ik een More...
