Vysotski kondigde dit nummer, het Liedje nergens over, of Wat er voorviel in Afrika uit 1968, op een concert een keer aan als ‘een volksliedje voor kinderen, waar goed op te marcheren valt in kleuterscholen en sanatoria.’ In peuter- en kleuterscholen leerden de kleintjes vroeger in de maat marcheren (inmiddels schieten met semi-automatische vuurwapens), in sanatoria werd het ritueel nog eens dunnetjes overgedaan. Hij schreef het voor de theatervoorstelling Je eigen eiland (Свой остров) van het Sovremennik-theater, waar Vysotski korte tijd acteerde voordat hij naar het Taganka theater ging.

Vysotski liet zich hiervoor denkelijk inspireren door het beroemde giraffengedicht van Goemiljov, een van de favoriete dichters uit zijn jeugd. Het Liedje nergens over, of Wat er voorviel in Afrika is bv. te beluisteren op YouTube hier. De Russische tekst staat o.a. hier. Bestelinformatie voor de Instructies voorafgaand aan een buitenlands reis is te bekomen bij de uitgever, Benerus, hier.

Liedje nergens over, of Wat er voorviel in Afrika

In het gele, hete Afrika,
ergens in het middenstuk,
gebeurde op een dag, jaja,
onverwacht een ongeluk.
Olifant zei: ‘Ik sta paf!
Daar kan ik niks voor kopen!’
Wat was er namelijk? Giraf
was verliefd op Antilope.

Krakeel! Geblaf! Geloei! Lawaai!
Alleen de oude Papegaai
riep uit de boom de Apebrood:
‘Giraf ziet goed! Giraf is groot!’

‘Ze heeft horens, ja, wa zou da?’
– riep Giraf verongelijkt.
‘Zijn wij in onze fauna
dan niet allemaal gelijk?
Vinden mijne pa en moe
mijn Antiloopje knudde,
dan zeg ik: ‘Het zit wel goe,
ik verlaat de kudde.’

Krakeel! Geblaf! Geloei! Lawaai!
Alleen de oude Papegaai
riep uit de boom de Apebrood:
‘Giraf ziet goed! Giraf is groot!’

‘Wat zou het oerwoud,’ vroeg haar pa,
‘met zoiets bedoelen?
Is het dat in Afrika
wie geen horens heeft moet voelen?
Het heeft, besef ik achteraf,
van de ratten iets besnuffelds.’
En Antilope en Giraf
verhuisden naar de buffels.

Krakeel! Geblaf! Geloei! Lawaai!
Alleen de oude Papegaai
riep uit de boom de Apebrood:
‘Giraf ziet goed! Giraf is groot!’

In het gele hete Afrika,
onder de platanen,
wenen ouders ook, jaja,
hete krokodilletranen.
Een dochtertje kregen Giraf
en Antiloop – een knuffel! –
die al snel haar jawoord gaf
aan een jonge buffel.

Het was niet Giraf z’n schuld,
maar van degeen die had gebruld,
vanuit de boom de Apebrood:
‘Giraf ziet goed! Giraf is groot!’