Er heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd:
‘Ik hou van je omdat je ziekelijk achterdochtig bent.’
Ik sta naast een kerststal, ik gluur naar binnen:
De magiërs lijken op misnoegde Hindoestaanse vuilnismannen
De herders schijnen korzelige aan lager wal geraakte chrysantenkwekers
Jozef ziet eruit alsof hij een reeks lustmoorden in Wisconsin op zijn geweten heeft
Het gelaat van Maria wekt woede op omdat het zo kleurloos en ongenaakbaar is
Maar tegelijk is het pinnig en rancuneus, rot op Maria!
Jezus is een pluchen mandril met de groteske kont in de lucht (een grap van de lokale fanfare)
De os is een bordkartonnen os met swastika’s, de ezel is een echte gecastreerde
Ezel met darmkolieken
Ik defeceer en smeer mijn verrukkelijke stront op het gezicht van Maria
Nee
Het is geen blasfemie
Het is slechts stierlijke verveling
Ik hou van Jezus, maar slechts vanaf zijn twaalfde levensjaar
Ik hou ook van: seks, reptielen, reisbureaus in Utrecht, souvenirpotloden uit Bremen,
Hoogdravende rijsttaartrecepten, pyromanie, Nefertiti en documentaires over tornadojagers
Ik hou nog het meest van mijn moeder, vooral wanneer ze buxushagen snoeit
Dan oogt ze stoer
Soms huilt ze, ik moet bekennen dat ik een hekel heb aan haar tranen
Ze huilt voornamelijk in luchterwinkels, maar ook op het strand
En in de wachtzaal van haar neuroloog die altijd zijn neus snuit met een paasservet
Ook in december.

Ik prevel: ‘Mijn fundamentele fundament…’
De ontslagen kraanmachinist vraagt: ‘Waarom sla je steeds
Mijn uitnodigingen af om op bezoek te komen
En kreeft te eten? Moussaka te eten?
Een kookwekker in de vorm van een tomaat te eten?
Een morose windhondenfokker te eten?
Een sloep genaamd Juanita te eten?
Een marsepeinen messenwerper te eten?
Badmintonraketten te eten?
De sobere kakikleurige toilettas van een gluiperige Litouwse voddenraper te eten?
Een vale slang te eten? Een oogbol van een gibbon te eten?
Een stemvork te eten? De kameleon van de bedeesde zeepzieder te eten?’
Ik zeg: ‘Oh, dat laatste zou ik nooit doen
Ik zou nooit de kameleon van de bedeesde zeepzieder oppeuzelen
Hij zou er het hart van in zijn.’

De ontslagen kraanmachinist neemt me mee naar zijn onverwarmde huis
Overal slingeren boeken rond over Parkinson maar ook over: krekels,
Aardappelen, Inca’s, ketelboeters, premiejagers en charismatische Zeeuwse kinderverkrachters
Ik was mijn handen en kijk uit het raam: de misantropische antipathieke Bernadette maakt
Een frituurmandmogol wijs dat ze nog maar een week te leven heeft
Hij reageert opgelucht
Hij schenkt Bernadette zijn zonne-eclipsbril
Vroeger was ik gehecht aan Bernadette
Maar nu fantaseer ik regelmatig over: een masker van een klipdas dragen,
Aanbellen bij Bernadette, een injectienaald met een verdovend middel
In haar nek spuiten, haar gesedeerde schriele lichaampje slepen
Naar de achterkant van een naargeestige schommelstoelfabriek,
Het masker van mijn gezicht trekken, het masker liefkozen,
Wachten tot Bernadette weer bij bewustzijn is,
Haar uitleggen dat ze me reeds lang de keel uithangt
En dat ik haar daarom moet martelen met een mystieke serene efficiënte lasdraad
Tot ze de pijp aan Maarten geeft.

De ontslagen kraanmachinist neuriet een gezapig liedje over necrofilie
Hij probeert een spin te doden met een notenkraker
Maar de spin is hem te vlug af
Morgen is het Kerst, vorig jaar was het ook Kerst
In 1985 was het eveneens Kerst
Het is al eeuwen Kerst
Zelfs na mijn verkrachting in de duinen van Blankenberge
Door ‘tonton’ Guy in 2001 twee dagen voor Kerst, werd het Kerst
Mocht Kerst een mens zijn, dan zou ik fantaseren over:
Een masker van een klipdas dragen
Aanbellen bij Kerst, een injectienaald met een verdovend middel
In de nek van Kerst spuiten, het gesedeerde schriele lichaampje van Kerst slepen
Naar de achterkant van een naargeestige schommelstoelfabriek,
Het masker van mijn gezicht trekken, het masker liefkozen,
Wachten tot Kerst weer bij bewustzijn is,
Kerst uitleggen dat Kerst me reeds lang de keel uithangt
En dat ik daarom Kerst moet martelen met een mystieke serene efficiënte lasdraad
Tot Kerst de pijp aan Maarten geeft.

Ik vraag aan de ontslagen kraanmachinist:
‘Wat wil je voor Kerst? Een bijenhotel of een circusfiets?’
‘Een circusfiets.’
Ik verlaat het onverwarmde huis van de ontslagen kraanmachinist
Ik vind een gesluikstorte circusfiets in de Schottinnenstraat
Maar het is niet de juiste circusfiets
Ik laat de circusfiets liggen en betreed een sinistere supermarkt
In de zuivelafdeling besef ik plots hoe mislukt, verdorven, geniepig en slonzig ik ben
En dan?
Een schizofrene alpacafokker vraagt me ten huwelijk in een plas roze yoghurt met glasscherven
Ik zeg bot: ‘Nee.’
Ik koop 99 wasknijpers en tien kangoeroesteaks
Niemand kan me iets maken, behalve mijn moeder
Wanneer ze buxushagen snoeit
Ze wil theeparafernalia voor Kerst, dwaas
Van mij zal ze geen theeparafernalia krijgen
Ze moet tevreden zijn met een pluchen langoustine, en daarmee basta!

Ik val in slaap naast de gesluikstorte circusfiets die niemand wil
Ik droom dat de misantropische antipathieke Bernadette op stelten loopt
En overal verkondigt dat ik Midas ben, maar ook Izebel en Satan en Ulrike Meinhof
Niemand gelooft Bernadette, ze lachen haar uit
Ze heeft het nochtans bij het rechte eind
Dan verdwijnt Bernadette en sta ik in een Oost-Vlaams hondenclublokaal
Zo mistroostig
Een gepensioneerde scheepshersteller met een stoïcijnse bouvier vraagt
Of hij mijn vagina mag likken
Natuurlijk!
We zoeken een plek, we vinden een plek: een bedwelmende aardbeiserre
In de verte hoor ik een pauw of is het slechts een bedlegerige Cobraschilder met COPD?
Ik kom klaar
Na mijn orgasme vraag ik aan de gepensioneerde scheepshersteller:
‘Waar is je hond?’
Hij zegt: ‘Op de bodem van een beek, maar eerst heb ik hem opgevuld met stenen.’

Ik word wakker, de circusfiets is verdwenen
Dat is goed nieuws
Straks is het Kerst, mijn moeder belt me op en zegt:
‘Straks is het Kerst, probeer gezellig en luchtig te zijn
Ik heb een goochelaarshoed voor je gekocht.’
‘Bedankt, mama.’
Dan is het zover: Kerst, mijn moeder heeft paria’s uitgenodigd
Maar ook geslaagde snoeverige limonadetycoons en scherpe narcistische makelaars
De paria’s eten verlegen kroepoek in een hoekje
Ik schaar me bij de paria’s, maar ik eet geen kroepoek
Ik ken de meeste paria’s
Eén van de paria’s is de analfabetische jongenshoer
Hij oogt sluw en parmantig, zijn broek is groen en zijn wufte foulard is mosterdkleurig
Hij heeft een tijdelijke tatoeage op zijn linkerschouder: een klunzige bankovervaller met een koevoet
Mijn moeder heeft de touwtjes strak in handen
Ze weet iedereen te charmeren met haar fopartikelen
En haar gewaagde begeesterende theorieën over de Dode Zee-rollen en de Rote Armee Fraktion
Maar ook over het fauvisme en over het teruggeven van kunstobjecten aan Luxor.

De spijzen trekken op niets
Mijn moeder was te lui om te koken en dus moeten wij, haar gasten,
Ons tevredenstellen met: voornoemde kroepoek, taaie hinde,
Frambozengelei, okkernoten en schimmelkaas
Ik overhandig de pluchen langoustine aan mijn moeder
Ze zegt met theatrale overslaande stem: ‘Ik ben ontroerd, Fientje.
Meestal geef je me slechts een onheilspellende sierkiwi, een tube aftenzalf
Of een nukkige merrie, het is een magnifieke pluchen langoustine
Ik zal hem overal meenemen.’
Mijn moeder overhandigt me de goochelaarshoed
Ik zeg nors en ondankbaar: ‘Hopelijk geef je me volgend jaar een beter geschenk.’

Al bij al is het een geslaagde Kerst
Niemand breekt mijn gedichten af
En iedereen loopt met een wijde boog om thema’s zoals: erfenisrecht, DNA,
Kolonialisme, wrok, frustratie, alcoholisme, prostitutie, chantage en incest
Ik masturbeer kortstondig in het tuinhuis van mijn moeder
Na mijn stiekeme masturbatiesessie zet ik de goochelaarshoed op mijn hoofd
Ik laat de geslaagde snoeverige limonadetycoons en de scherpe
Narcistische makelaars verdwijnen
De paria’s applaudisseren en mijn moeder grinnikt op bengelachtige wijze
De analfabetische jongenshoer stikt bijna in een okkernoot
Maar hij wordt gered door een puike Moldavische seriewurger.