Leve de vrijheid, de vrijheid om het fout te doen, om je niets van de regels aan te trekken en de vrijheid om je eigen woorden te verzinnen. In welke taal dan ook.

Jij met mij, Robbert-Jan Henkes (tekst) en Marga van den Heuvel (tekeningen), Querido 2017

Op de spiegelgladde baren
Op de spiegelgladde zee
varen jij en ik en ik en jij
Tweezaam met zijn twee…

Ongewone, soms onbestaande woorden: ‘tweezaam’, ‘het ongewisse’, maar ingebed in een kabbelende melodie die ervoor moet zorgen dat ze heel natuurlijk mee opgenomen worden in de stroom van woorden.
Alleen volwassenen vragen zich af of een woord wel bestaat. En voor die schrijf ik niet.
En dan nog. Als eenzaam bestaat, waarom dan tweezaam niet? In Finnegans Wake wordt Shem ervan beschuldigd of twosome twiminds te zijn jegens de goden (FW 188.14). Wat Erik Bindervoet en ik vertaalden als in onenige twefel.
Vandaar het twosomely in de vertaling van dit gedicht.

En verder kun je natuurlijk op een dromerige manier, dommelend en schommelend, van woorden maken wat je wil. Ze zijn kneedbaar, ze worden week als horloges, zeker op het moment van in slaap vallen, toch een van de mooiste momenten van de dag. Een moment waarvan ik er dan ook zoveel mogelijk probeer te hebben, middels middagdutjes ’s ochtends en ochtenddutjes ’s middags. Op het moment van indommelen word ik dan via ongrijpbare geuren en klanken en beelden meegevoerd naar verre vroege streken.

Jij met mij werd later de titel van het boek, in plaats van het oorspronkelijk door mij gekozen – en achteraf betere – We doen speurtochtboswandelingverjaardag. ‘Jij met mij’ is geïnspireerd door de Russische manier van zeggen. Zij zeggen daar niet ‘Jij en ik lopen door de regen’ maar ze zeggen ‘Wij met jou lopen door de regen’ – of eigenlijk nog mooier: ‘Wij met jou lopen onder de regen’.
Zo kun je uit alle talen wel wat leuks en moois halen.

Op een steenworp afstand kun je ook als ‘op een boogscheut afstand’ zeggen, zoals dat in Suske en Wiske op de kaft De Tuf-Tuf-Club gedaan wordt (‘Kommersbonten: 17 boogscheuten’). Hongaren zeggen op een kattesprong afstand. Zuid-Afrikanen een klipgooi weg. Ieren op een hanetred. Allemaal goed te begrijpen. En gewoon voor het grijpen.
Daarom ben ik ook niet bang voor cloudseas en seaclouds.