Gepubliceerd op: zondag 2 juli 2023

Delphine Lecompte – In de buurt van vissen

 

Ik neem al mijn grote verkeerde beslissingen
In aquatische dierentuinen
In de buurt van vissen, kwallen, otters, pinguïns en zeeanemonen
Ik besliste om kortademig te zijn
In de buurt van een solitaire kubuskwal
Ik besliste om een abortus te ondergaan
In de buurt van een pragmatische hondshaai
Ik besliste om een pelgrim te worden
In de buurt van een lankmoedige zilverbaars
Ik besliste om mijn allerlaatste nier af te geven aan een ondankbare Moldavische steltloper
In de buurt van een sissende zeeanjelier
Ik besliste om me te laten bezwangeren door een versleten truckchauffeur
In de buurt van een zalige pijlstaartrog
Ik besliste om mijn huis in brand te steken
In de buurt van een instemmende macaronipinguïn.

Nu ben ik alles kwijt
Maar ik kan niet kwaad zijn
Op de vissen, kwallen, otters, pinguïns en zeeanemonen
Ooit werkte ik in een aquatische dierentuin
Het was de juiste guitige beslissing om de seizoenarbeiders
Van Cardiff te bekoren, te verleiden
En te pijpen achter de omheining van de zeeleeuwen
Ze waren verkleed als piraten, de zeeleeuwen
Met een ooglap, een klatergouden ceintuur en een pitteleer
Het was zielig
Maar ik was nog veel zieliger
Ik was verkleed als een waardige betrouwbare kokette kantinemedewerker
Helaas was ik slechts een slet.

Tijdens mijn tweede werkdag liep ik weg
Mijn moeder en de oude kruisboogschutter waren razend
Ik kocht twee paar schoenen:
Buitenissige excentrieke fuchsiakleurige laarzen
En doffe beige burgerlijke muiltjes om huwelijksrecepties bij te wonen
Ik besliste om mijn moeder te verwonden met een sushivork
Op mijn veertigste verjaardag
De politie kwam eraan te pas
Ze stonden aan mijn kant omdat ik beroemder was dan mijn moeder
En een heel stuk jonger
De oude kruisboogschutter plengde tranen op een berg gefrituurde inktvisringen
Het was geen geslaagde verjaardagmaaltijd
Maar ik heb de rekening braaf betaald
De uitbaatster van het buffetrestaurant gaf me een kloeke fles lycheelikeur cadeau
Ik vroeg: ‘Kan je lang je adem inhouden onderwater?’
Ze zei: ‘Nee. En jij?’
Ik zei snoeverig: ‘Bijzonder lang, ik bezit kieuwen en jij niet.’
Later die avond gooide ik een staafmixer en een opgezette haan uit mijn slaapkamerraam.

Het gedicht neemt een nieuwe wending:
Ik zit in de griezelige groezelige sensuele synthetische zetel
Van de voormalige vrachtwagenchauffeur
De voormalige vrachtwagenchauffeur spreekt somber en langdradig
Over de cactussen, goochelaars, huurmoordenaars, televisiepriesters,
Woestijnen, goktempels, waarzeggers, piramides, jeeps
En coyotes die nooit zijn pad zullen kruisen
Ik bekijk het geslacht van de voormalige vrachtwagenchauffeur
Ik zeg: ‘Je hebt de mooiste penis ter wereld en je beseft het niet.’
De penis wordt een erectie
Ik zeg: ‘Je hebt de tweede mooiste erectie ter wereld
Vraag niet wiens erectie nog mooier is dan de jouwe.’
Maar de voormalige vrachtwagenchauffeur vraagt het toch:
‘Wiens erectie is nog mooier dan de mijne?’
‘Als je het echt wilt weten: de erectie van een seizoenarbeider uit Cardiff
Wiens naam ik onmogelijk kon onthouden
Het was een mysterieuze knisperende naam
Zijn erectie leek op een geduldige kameleon.’

Kwaad verlaat de voormalige vrachtwagenchauffeur zijn beschimmelde huurwoning
Ik blijf zitten in de zetel
Ik masturbeer per ongeluk met een pluchen kraanvogel
Ik kom niet klaar
Ik kijk toevallig naar een documentaire over de Ku Klux Klan
Ik staar gebiologeerd naar de onheilspellende puntige gewaden
De voormalige vrachtwagenchauffeur keert snel terug
Hij heeft sigarettenhulzen en een bokaal snijbonen gekocht
Ik kus zijn harige buik en zijn magnifieke scrotum
Hij wendt verlegen zijn blik af
Hij vertelt een nostalgisch verhaal over Kiwi die dronken
Opdaagde in het arbeidsbemiddelingsbureau
En stokken in de wielen stak van het rollenspel
Ik was er ook bij
We volgden met z’n allen een sollicitatietraining:
Hopeloze Iraanse ex-bobijnster, hopeloze ontslagen kraanmachinist,
Hopeloze Kiwi, hopeloze voormalige vrachtwagenchauffeur,
Hopeloze aan lager wal geraakte sluiswachter
En hopeloze Delphine Lecompte (ik).

De lesgevers waren twee vage berispende mismoedige pezewevers
Bravo Kiwi!
Bedankt voor de kortstondige pret, opstandigheid, branie
Ik meen het
Die dwangbuis was een overdreven maatregel
Kiwi werd opgesloten in het gekkenhuis van Beernem
Paviljoen narcisme en histrionische persoonlijkheidsstoornis
De voormalige vrachtwagenchauffeur heeft hem een paar keer bezocht
Ze hebben Kiwi gebroken, verpulverd, verpletterd, vergald en verbrod
Ik zeg tegen de voormalige vrachtwagenchauffeur: ‘Peren
En geneesheren, ik denk dat ik zonder kan.’
‘Ik ook,’ zegt de voormalige vrachtwagenchauffeur.

We gaan naar buiten
De buitenwereld zit vol verschrikkingen
Maar er zijn ook lichtpuntjes: eksters,
Teckels, glasblazers, schietkramen en lantaarnpalen
De voormalige vrachtwagenchauffeur koopt een blauwe steen voor mij
Ik zeg melancholisch: ‘Ik was eens zwanger in een brandend huis
Mijn kat was ook zwanger
We ontkwamen aan de vlammen
Maar ik kreeg een miskraam achteraf
De kat beviel op nonchalante wijze
Ze heette Orfa naar een afatische truffelraapster
Die een angel uit mijn luchtpijp verwijderde in een pretpark
Ik was zes en de truffelraapster was pasgehuwd
Nee, ze was nog niet afatisch toen ze zo krachtdadig optrad in het pretpark
In de buurt van de slapende reus en mijn verwende kibbelende ouderpaar.’

De zon gaat langzaam onder
Als een pas geverfd hondenhok
Mijn gedicht bevat weer veel te veel dieren
Ik kan er gerust nog een aantal toevoegen:
Lama’s, ara’s, setters, merries, fantoomzalmen,
Wisenten, halsbandlemmingen, circusberen,
Okapi’s, fijne zebra’s en harteloze eekhoorns
De voormalige vrachtwagenchauffeur wijst naar een geschilderde wesp
Op een kloostermuur, hij vraagt: ‘Houdt je moeder
Van wespen?’
‘Nee.’

We nemen plaats in een paarse botsauto
Ik ben de suffe lethargische passagier
De voormalige vrachtwagenchauffeur ramt de groene botsauto
Van een incestueuze imker
Het doet hem deugd, het lucht op
Hij vergeet tijdelijk mijn waanzin
En we proberen allebei niet te denken aan Kiwi
Die zich ophing in het ergotherapielokaal
Onder een primitieve tekening van een macaber oogstfeest
Met uitgeholde bieten.

Over de auteur

Delphine Lecompte