Dit is het vierde van de Verhalen in plaatjes. Vorige week schreef ik over het derde.

Letterlijk: Twee katten en één vogeltje. Zong het vogeltje: Ti-ta-ta! Raad zelf, Waarom Stoten twee katten Met de neuzen tegen elkaar? Versmaat: iets jambisch. Rijmschema: abc dbc. ‘Dvá katá i adna ptíétsjka. Péla ptíétsjka: Tí-ta-tá! Átgadájtje sámi, Pítsjemóé Dvá katá Stóéknoelíés nasámi?

De lezer een vraag stellen wat er is gebeurd moet je niet al te vaak doen. Het lijkt een beetje op onvrijwillige publieksparticipatie in het theater, waar ook niet iedereen op zit te wachten. Mij werkt het op de zenuwen. Ik vind het bij Tsjoekovski, Marsjak en Charms ook nauwelijks terug. Schrijver doe je werk, en laat mij erbuiten! Ik hoef toch niet alles voor je te verzinnen! – is mijn eerste reflex. Dus als het even anders kan, zonder de vraag ‘Waarom, denk je, stootten de katten met hun neuzen tegen elkaar?’ – heel graag.

Hans ter Laan vertaalde het als Twee poezen en een vogeltje:

’n Vogel zong het hoogste lied.
Poesje dacht: jij ziet mij niet.
’k Neem een sprong en eet je op.
Maar dat werd toen een reuze strop…

’k Moest even kijken: vertaalt hij wel hetzelfde gedichtje? Het hele idee dat het twee katten zijn is verdwenen. Knap.

Dan ook maar even de Amerikaansvrouw, de Engelsman, de Duitsman en de Fransvrouw erbij gepakt. Helen Black, The little bird and the tom-cats:

The little bird gaily sang
        Tra-la.
The tom-cats eagerly sprang,
        Ha-ha.
And their noses bumped with a bang,
        Oh-ah.

I like it. Het loopt niet heel lekker maar het klinkt wel lekker dom, en dat bedoel ik in lovende zin.

Dorian Rottenberg heeft Two cats and a thrush:

“Twee-twee-twee,”
Sang a thrush
Sitting on a stump.
“Let me see
How those cats
Will enjoy a bump.”

Niet onaardig, misschien had ik er ‘how those two cats’ van gemaakt, voor het ritme, anders komt er zo’n rare klemtoon te liggen op ‘will’ in de volgende regel.

Johann Warkentin, Zwei Kater und ein Vöglein:

“Tirili”, klang’s schön und zart…
Und nun sollst du raten:
Warum stießen sich so hart
die zwei bösen Kater?

Netjes met de stinkend vervelende slotvraag vertaald, net als Antoinette Mazzi in Deux chats, un oiselet:

Un oiselet chantait:
– Ti, té, té!
Devinez
Pourquoi
Deux chats
Se sont trouvés nez à nez?

Liesbeth Elseviers fabriekte een ongepubliceerde Antwerpse versie die er mag wezen, Twee katten en een vogeltje:

Ta-ra-ra, floot het vogeltje,
ik ben hier weg,
de groeten!
Nu staan de katten
bij de heg
te boksen op hun snoeten.

Waarbij ta-ra-ra, wat het vogeltje fluit, Antwerpenaren meteen doet denken aan de uitroep joa taraara, wat zoiets wil zeggen als da-siede-van-ier of dor-kunde-nor-floate. Altijd leuk als er wat extra’s in zit. Sjapoo!

Nu ik. Is er iets te doen met de uitdrukking keken op hun neus? Keken op elkaars neus, zou het in dit geval eigenlijk moeten zijn, maar laten we het niet te spitsvondig-precieus maken. Neus – reus… en rollen maar… Twee katten en een vogeltje.

Hier – een piepklein vogeltje.
Daar – twee katten, groter dan een reus.
        Een sprong en dan…
Daar – een piepklein vogeltje.
Hier – twee katten, die kijken op hun neus.

Loopt nog niet heel lekker, maar misschien moet je erin groeien…

Een sprong en dan doet denken aan het onsterfelijke lied In de bus van Bussum naar Naarden van een eeuwigheid geleden (1955) waarin de schuchtere toenaderingspoging voorkomt: ‘Jij keek mij aan, ik keek jou aan, Een schok en toen – In de bus van Bussum naar Naarden gaf je mij een zoen…’ Dertig jaar later (jaren tachtig van de vorige eeuw) viel zoiets al onder ongewenste intimiteiten (zie Theo en Thea) en nu is het compleet abject en kanselwaardig grensoverschrijdend gedrag natuurlijk. Ach romantiek, waar ben je gebleven? (plinke-plonk, weemoedig gitaargetokkel)