Ik zit in de keuken van de oude kruisboogschutter
En schrijf een gedicht over een zachtmoedige pistoolschilder met weerhaakjes
Iedereen heeft weerhaakjes en een schaduwkant, gelukkig maar
De zon schijnt en een sperwer krijst uit volle borst, het klinkt zo:
‘Ooit was ik in Jericho en toen heb ik in een beklagenswaardige carnavalswinkel
Elf incestueuze imkers, twaalf morrende dwergen en vijftien gewetenloze slaapwandelaars
Afgeslacht met een machete, en je mag gerust weten dat mijn moeder me een pluim gaf achteraf!’
Ik vraag me af of een carnavalswinkel beklagenswaardig kan zijn, de zon schijnt niet meer.

De oude kruisboogschutter betreedt de keuken en zegt:
‘De bizonmoeder maakte rechtsomkeer en rende terug naar het eiland
Om haar jong te bevrijden uit de muil van een ontoegeeflijke prairiehond
Het was een wrede documentaire, ik heb zin gekregen in aardbeien.’
De oude kruisboogschutter gooit een leeg blik kidneybonen uit het raam
En vergeet dat hij zin heeft in aardbeien, hij zingt een seksistisch cantuslied
Vreemd want hij heeft nooit gestudeerd
Hij ging naar het leger toen hij zeventien was, maar hij was te week voor het leger.

In Congo was hij de enige soldaat die geen aapjes vergiftigde,
Geen bidsprinkhanen verpulverde, en geen zwarte sjamanen doorzeefde met kogels
Ik zeg: ‘Mijn moeder zou ook rechtsomkeer maken en terugrennen naar het eiland
Om me te redden uit de muil van een ontoegeeflijke prairiehond.’
‘Welk eiland?’ vraagt de oude kruisboogschutter dromerig en dom
Zijn jongste broer verdronk en zijn oudste broer werd glazenwasser
Met zijn zus ging hij elke zondagavond naar een Chinees buffetrestaurant
Tot een vleesboom haar het leven kostte.

Nu rijden we naar een grote brocantezaak in Sint Pieters
Om doffe tweedehandse sauslepels, opgezette marters op vermolmde plankjes,
Poolse zwembekers, kakstoelen, frigo’s, steunkousen, porseleinen dwarsfluitspelers
En een reproductie van Edward Hopper te kopen: de eenzame pompbediende
Daarna rijden we naar het strand en maken we een grote wandeling
Het strand ligt bezaaid met kwallen die op pas geledigde blaassondes lijken
De wolken daarentegen lijken op de oververzadigde stomazakken
Van anemische kaarsenmakers en dementerende orgeldraaiers in een beige instelling.

Het is jammer dat ik er niet in slaagde om mijn gedicht
Over de zachtmoedige pistoolschilder met weerhaakjes af te werken
De oude kruisboogschutter beweert: ‘Ik heb geen weerhaakjes en geen schaduwkant.’
Ik zeg triomfantelijk: ‘Ik wel!’
Op een golfbreker vind ik een blauwe gilet die me redelijk goed staat
Ik denk aan de eenzame pompbediende van Edward Hopper
Heeft hij echt bestaan? En hoe kwam hij om het leven?
Misschien is hij wel gestikt in een langoustine met een vriendelijke witte kat op zijn schoot
De kat sliep, hij wilde de kat niet storen met onrustwekkende rochelgeluiden.

Dan gaat de zon onder en keren we terug naar de auto
Volgeladen met naargeestige brocanteprullaria die me plots somber stemmen
Ik zeg tegen de oude kruisboogschutter: ‘Was ik maar een spervuur of een kwal…’
Spervuur is een verspreking, ik wilde ‘sperwer’ zeggen
Het maakt de oude kruisboogschutter niet uit, hij kust mijn neusbrug
En lacht wrang.