Gepubliceerd op: zondag 22 mei 2022

Delphine Lecompte – De limonadetycoon en de octopus met slechts twee harten

 

Ik ben een zachtmoedige paria en ik draag mijn gedichten voor
Op een bedrijfsfeest met een uitzicht op verbeten calvinistische golfspelers
En hun suïcidale roodharige caddies, het regent
Het bedrijf verkoopt limonade en documentaires over corrupte veeartsen
Aan Finland, Finland spreekt al zo lang tot mijn verbeelding
Dat ik niet meer geloof dat het echt bestaat
Na de voordracht probeer ik vriendschap te sluiten met een Indonesische cardioloog
Die belachelijk veel over octopussen weet, ze hebben drie harten
Maar ooit werd er een octopus geboren met slechts twee harten
In een zoo in Oost-Duitsland en iedereen die oogcontact met hem maakte
Werd een week later door een familielid vermoord, maar het kan toeval zijn.

De limonadetycoon die het evenement organiseert zegt tegen mij:
‘Ik heb een hekel aan mensen die het woord paraplu te vaak laten vallen.’
‘Ik ook!’
We eten zalmreepjes die op de grimmige vingers van een inhalige touwslager lijken
Ik ben niet inhalig, ik ben nooit inhalig geweest
In De Panne waar ik opgroeide woonde een beruchte inhalige touwslager
Eerst woonde hij in de Kasteelstraat, en daarna in de Toeristenlaan
Hij was afkomstig van Bretagne en op een dag heeft hij één van mijn klasgenootjes ontvoerd
Maar het is goed afgelopen, ik ben de namen van het kind en de touwslager helaas vergeten.

Opvallend weinig mensen spreken tegen mij
Ze mijden mij omdat ik een opiniestuk heb geschreven
Waarin ik het opneem voor pedofielen, de oude kruisboogschutter staat naast mij
Hij wil overal bij zijn, hij voelt zich nog jong en hij is nooit een misantroop geweest
Hij denkt dat mensen goed en boeiend zijn, en hij wil zo vaak mogelijk in hun gezelschap vertoeven
Ik drink schuimwijn en beeld me in hoe het zou zijn om een zoon te hebben
Die Magnus heet en deelneemt aan een cellokamp in Maredsous
De ouders moeten bij de kinderen blijven, ze moeten ook in het kamp slapen, de bedden zijn slecht
Ik bel de voormalige vrachtwagenchauffeur op
En zeg: ‘Ik neem het je nog steeds kwalijk dat je mij een miskraam hebt gegeven.’

Dan verbreek ik vlug de verbinding
Maar het is waar: ik neem het hem nog steeds kwalijk
Dat hij naar een heks in een stacaravan in Jabbeke ging
En zijn schamele pensioengeld gebruikte om mijn miskraam te regelen
Hocus pocus en drie dagen later bloedde ik als een rund
De dokter was een nare man en de oude kruisboogschutter tuurde naar mijn eierstokken
Op een scherm, precies een onderwatertafereel met kokette anemonen en goddelijke sponzen
Hij was een rots in de branding, de oude kruisboogschutter
Hij is nog steeds een rots in de branding, maar ik ben hem kotsbeu.

Sorry, het is niet mooi van mij
Geef me nog wat wijn, ik zal vrolijk zijn en niet plots wrokkig
Of opvliegend of exhibitionistisch
Maar vijf glazen later word ik toch wrokkig en opvliegend
En ik toon mijn borsten aan de zelfgenoegzame en pafferige limonadetycoon
De oude kruisboogschutter voert me af, hij is overstuur.

In de auto terug naar Brugge noem ik hem een pretbederver
En een politieagent
Hij is razend, ik begrijp het niet
Hij wil tegen een paal rijden, maar we bereiken Brugge zonder kleerscheuren
Ik loop naar de beschimmelde huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur
Hij slaapt al, ik drink zijn laatste blikje bier op en probeer de bedeesde zeepzieder te bereiken
Maar heeft geen tijd voor mij, hij is een verrukkelijke messenslijper aan het verleiden in Belgrado.

Over de auteur

Delphine Lecompte