Eindelijk herenigd
met mijn menselijk lichaam
het eik gewatteerd met de restpartij Danücht
luister ik naar Wu-Tang
en constateer tot mijn schrik dat ze het flitslicht zijn vergeten

moeder, een postume tiet in de aanslag
werpt zich op de bandrecorders
van de toegestroomde media
en reprimeert de taillleur en public

‘het eik zit veel te wijd om zijn lijf
de softwheels ontbreken en een lik postume eer
was kennelijk te veel gevraagd’

de tailleur, het meetlint om zijn onderarm gewikkeld
klemt zijn lippen
strak om de injectienaalden in zijn mondhoek
en humt wat afwerend
nu de resterende leden van de SKE elkaar verdringen
met hun laatste eerbewijs
van graffiti op waterbasis

twist kaats ik terug zodra de laatste tag geplaatst is
en als machinerie me nog eenmaal te hulp schiet
druk ik een laatste maal af.