De voormalige vrachtwagenchauffeur spreekt over delicatessen in Vietnam
Die op rode boorlingen met misvormde klauwtjes lijken
Hij kent Vietnam van de woonboten en van de bittere in de steek gelaten
Amerikaanse alcoholistische veteranen na de oorlog
Zijn vorige geliefde was eens in Hanoi, ze liet er haar tanden bleken,
Won geld met een hanengevecht, kreeg een kleine rol
In een gevangenisdrama, en bracht het hoofd op hol
Van een rusteloze oestersteker en van twee mislukte berentemmers
De voormalige vrachtwagenchauffeur zegt: ‘Veronique was eens in Hanoi,
Ze heeft dode hanen en gebroken harten achtergelaten, overal bloed en chaos
En rommel en verdriet en vertwijfeling. Ze bracht een papieren lantaarn voor me mee.’

Veronique, witte tanden en lange benen
Ze vroeg eens aan de voormalige vrachtwagenchauffeur
Om een naargeestige struisvogelkweker in elkaar te slaan
Hij had een zonnebril van haar gestolen, althans dat vermoedde ze
De voormalige vrachtwagenchauffeur gehoorzaamde
Maar de naargeestige struisvogelkweker had de bui al zien hangen
En hij had zijn neven opgetrommeld en de vrachtwagenchauffeur kreeg er stevig van langs
Dat is het verleden
Veronique, weelderige kastanjebruine haren en het grappige schattige onvermogen
Om ‘sisyfusarbeid’, ‘keverplaag’ en ‘autopech’ juist uit te spreken.

Ik verlaat de beschimmelde huurwoning van de voormalige vrachtwagenchauffeur
En loop de dichtstbijzijnde supermarkt binnen om een vacuümverpakt
Konijn te aaien, ik bevrijd het konijn uit zijn akelige verpakking
En probeer het te reanimeren, opnieuw een vacht en een hartslag te geven
Het lukt niet
Korzelig en ontmoedigd koop ik een doos ontbijtgranen, een zak gummihamerhaaien
En een fles witte wijn, ik voel me zo stom als die keer toen ik een spreekbeurt
Moest geven aan mijn klasgenoten, iedereen verwachtte een spreekbeurt over Rembrandt
Maar ik gaf er een over zeehonden, ik was slecht voorbereid en Rebecca
Werd op de speelplaats neergebliksemd, het was mijn schuld
De zeehonden hadden haar ongeduldig gemaakt en ze was het klaslokaal uit gerend.

Op het dak van de bloeiende schoenlepelfabriek overweeg ik zelfmoord
En naar de hemel gaan
Pro’s: palmbomen, lekkernijen, regenbogen, vriendelijke leeuwen, het gezelschap van God
Contra’s: monotonie, bloedeloosheid, geen televisie, ondraaglijke weelde,
Gescheiden zijn van mijn moeder, het gezelschap van God
God kan tegenvallen, misschien trekt hij sommige mensen voor
En vindt hij mij maar een aanstellerige gedrochtelijke trut
Veronique verblijft bovendien in de hemel sinds enkele maanden
Ze werd in januari 2021 getroffen door een aneurysma in haar geboortestad
Ze was daar met een jong nichtje dat een carnavalskostuum nodig had: kikker of non.

Rebecca?
Rebecca in de hemel?
Ik betwijfel het
Ze was gemeen, ze maakte de miniatuurambulances en de witte besnorde
Miniatuurambulanciers van Rachid kapot
Omdat hij Marokkaans was, en ze verscheurde mijn spreekbeurt over Rembrandt
Waardoor ik moest improviseren over zeehonden, met de welgekende gevolgen.