Gepubliceerd op: zondag 27 maart 2022

Delphine Lecompte – Mijn tsaar, mijn ondergang

 

Daar staat de tsaar van de hondenontvoerders
Hij kijkt vijandig naar een verflenst boeketje tulpen
Op de vensterbank van mijn ex-leraar aardrijkskunde
‘Montevideo, Fientje, in Montevideo zullen we eindelijk vrij zijn.
Of toch alleszins anoniem en onopgemerkt. Onopmerkelijk. Nee, nooit onopmerkelijk!’
Maar we geraakten niet in Montevideo en mijn ex-leraar
Aardrijkskunde heeft een tijdje een enkelband moeten dragen
Als kind stelde ik me Montevideo voor als een berg gedumpte VHS-cassettes
In het containerpark: lelijk, nutteloos, hoekig, hard, warm, koesterend, monochroom
Een ciderverslaafde moeder met kortstondige aanvallen van tedere ondernemingsdrift
Die de vorm aanneemt van ploffende maïskorrels en impulsief geadopteerde asielpekinezen.

De popcorn mislukt en de pekinezen worden teruggebracht naar het asiel
Ik ban Montevideo en mijn ex-leraar aardrijkskunde uit mijn gedachten
We reden eens naar de executieplek van Jeanne d’Arc
Ik werd ziek van de kleine taartjes die ik veel te rap naar binnen schrokte
In een idyllisch park vol bittere schapenscheerders die dachten dat ik een jongen was
En die aan mijn ex-leraar aardrijkskunde vroegen hoeveel ik kostte
Ik kostte weinig, maar toch hapte geen enkele schapenscheerder toe
Op de terugweg werd mijn ex-leraar aardrijkskunde bij de kraag gevat
Nu sta ik op de dijk en probeer ik halfhartig mijn pink te amputeren met een stanleymes
Pink is een vies sinister ambigu woord dat klinkt als het geluid van een kauwgombel
Die uiteenspat, maar de kauwgombelblazer is geen kind, hij is een kinderlokker
Of toch op z’n minst een incestueuze imker.

Ik staak de pogingen om mijn pink te amputeren
De analfabetische jongenshoer ligt op het strand, het is zomer
Hij draagt een groene zwembroek en hij is in slaap gevallen met open mond naast een zandkasteel
Dat dreigt in te storten en als dat gebeurt dan zal het zand
In zijn keel glijden en zijn longen opvullen, een gruwelijke dood
Ik schud hem wakker en samen maken we het zandkasteel met de grond gelijk
Een kind huilt en haalt zijn kwade vader erbij
Ik paai de kwade vader met enkele weetjes over de kangoeroegoffer
Weetjes die ik gisteren heb opgestoken tijdens een documentaire
Die ik samen met de oude kruisboogschutter heb bekeken
In zijn immense knusse kneuterige woonkamer, er brandden kaarsen en wierookstaafjes
En we hebben chocomousse en gorgonzola gegeten tot we misselijk werden.

We verlaten het strand en de analfabetische jongenshoer breekt zijn pols
Wanneer hij in de Biezenlaan struikelt over een dokterstas vol nijdige krekels
Ik bevrijd de krekels en een Bulgaarse laminaatverkoper lapt
De analfabetische jongenshoer op
Dan is de cirkel rond, want daar staat de tsaar van de hondenontvoerders
Hij kijkt nog steeds vijandig naar het verflenste boeketje tulpen
Op de vensterbank van mijn ex-leraar aardrijkskunde.

De analfabetische jongenshoer gaat ervandoor met een necrofiele tegellegger
En ik denk opnieuw aan de verdoemde uitstap naar Rouen
Het hoogtepunt was klaarkomen in een sympathiek hotelletje
Dat Kreeft of Brandweerladder heette, maar dan in het Frans
Achteraf mocht ik een halve tandenborstelbeker cognac drinken
Mijn ex-leraar aardrijkskunde beefde toen hij me de beker overhandigde
Hij voelde de bui al hangen.

Over de auteur

Delphine Lecompte