pasgeboren haarloze handen en de zachte huid
tussen oorschelpen gespannen achterhoofdsgat al

weer verloren onherroepelijk in het tijdelijke weten
verwerkelijk je eindeloos het herhaalbaar mogelijke

vernieuw je wat nog niet geschreven staat voorbij de zon
haar wetmatigheden natuurlijk alvermogen in een wereld

buiten zinnen onwillekeurig ook het eigen oogmerk
en opschortende verborgenheden van voorbije dingen

de ondraaglijke afwezigheid van de stem dan pas ontkent
de tijd zich inhaalt het kind ontwaakt uit een spel

al schept het dwalen stakend de weg terug die dag
dichter bij je onwrikbare naderende roeping

foto door Roeland Fossen

Rozalie Hirs (1965) is een hedendaagse Nederlandse componist en dichter. Haar poëzie en muziek zijn zowel lyrisch als experimenteel. Het avontuur van de luister- en leeservaring en de verbeelding staan centraal. Haar muziek omvat vocale, orchestrale en elektronische stukken. Vaak combineert zij traditionele instrumenten met elektronische klanken. Haar poëzie omvat zowel dichtbundels als digitale poëzie, interactieve gedichten die ontstaan in samenwerking met beeldend kunstenaars en grafisch ontwerpers. In 1998 verscheen haar eerste dichtbundel Locus (1998), gevolgd door Logos (2002), [speling] (2005), Geluksbrenger (2008), gestamelde werken (2012), en verdere bijzonderheden (2017), en oneindige zin (2021) waarin ook bovenstaand gedicht is opgenomen.
www.rozaliehirs.com