Wie heeft jou uitgevonden?
Was ik het zelf?
Als gesprekspartner ben je wel prettig
Welkom dus op mijn planken
In mijn theater heeft iedereen het recht om te geloven dat
zijn standpunten de enige juiste zijn
Waar ben je? Hoelang denk je daar te verzamelen, we lopen al een geslagen uur achter
Ik zal mijn rol niet verdragen
Je was toch mijn slaafje
Je schedel wordt geschoren, je gezicht is een doos
Ik ben simpel, en jij bent simpel, en daarom kunnen we winnen
Ik heb je geslachtsdeel Petra genoemd
naar de rots waarop we een huishouden gaan bouwen
O ik heb een dik suikerhoofd
dus ik krijg een idee!
We doen een thuisslachting
We legen de hersenpan
Zonder hersenen bewegen we meer
Dan loop je gewoon heen en weer, je weet niet waarom
En je krijgt een soort super duper cachet
Want hoe vaak ik ook draai
ik blijf wel gewoon een hoop hete passie
op de bank
Het gedicht van de zon is dan voor een andere keer
want lezen is storend
en experts in die kwesties zijn niet in het land

Haal je schouders op! Laat je schouders vallen!
Godinnen blijven graag aan de haard
gestreept als een oud tapijt
door de zon

O allemachtig, wat ben je mooi, als een rollende sneeuwbal
Kon ik je dood maar bewerken
Jouw dood, eigenlijk een krak in de eeuwigheid
Ik zou hem goed repeteren
Ik zou hem onophoudelijk spelen
Bij het applaus zal jij dan wel
op moeten staan en buigen
en geen flauwekul meer verkopen
over liefde die blijft en zo

Anne Provoost schrijft romans, essays en korte verhalen. Ze is lid van de Koninklijke Academie voor Nederlandse Taal- en Letterkunde. Zij won met haar werk de Gouden Uil, de LIBRIS Woutertje Pieterseprijs, twee keer een Zilveren Griffel, twee keer de Gouden Zoen,…. Haar roman Vallen werd verfilmd. Voor In de zon kijken kreeg ze driejaarlijkse Cultuurprijs van de Vlaamse Gemeenschap, dat is de voormalige Staatsprijs voor Literatuur. Haar werk is in twintig talen vertaald.
Van haar hand verschijnt in de zomer van 2022 een dichtbundel.