Gepubliceerd op: zondag 20 juni 2021

Delphine Lecompte – Private slagroom, dagdromend over een roofvogelshow in Bulgarije

 

Wanneer ik slagroom eet galoppeert mijn roofvogelrijke dagdroom
Maar het heeft vooral te maken met de versleten ex-bokser
Die ik gisteren in de supermarkt tegenkwam, hij staat op het punt
Om te emigreren naar Bulgarije en nu fantaseer ik er ook over
In mijn dagdroom dwing ik helaas valken in een harnas en ik draai ze een loer
De valken haten mij volkomen terecht, ze heten hard 1 en 2 en 3 en Isabelle en Niels
Ik dacht eerst: ik schrijf een gedicht over de versleten ex-bokser en zijn wakke Bulgarijedroom
Maar ik maak een necrofiele tegellegger van hem en wak wordt week of waardig
En Bulgarije moet Montenegro zijn of desnoods Roemenië, droom tot slot
Kan enkel bruikbaar zijn als nachtmerrie, maar kijk nu hou ik het toch simpel: zoals het is of was.

Ik vergat te kijken in de winkelkar van de versleten ex-bokser
En ik vergat te vragen hoe hij de verveling zal verdrijven in Bulgarije
Verveling klinkt vast prachtig in het Bulgaars, maar wat heb je aan prachtige klanken?
In mijn dagdroom krijsen uitgemergelde kinderen naar mij en ze krabbelen aan mijn kuiten
Omdat ze vinden dat ik de valken slecht behandel
Ze hebben gelijk en kreeg ik de kans om de kinderen te martelen dan zou ik niet aarzelen
De spuitbus slagroom is mijn enige maaltijd
De supermarkt gisteren, het hele proces, was een beproeving
Vooral ernaartoe wandelen naast de voormalige vrachtwagenchauffeur met zijn twee blikken:
Een blik om verwijten naar me te gooien en een blik om zich schuldig te voelen
Dat hij me niet in een deken kan wikkelen, geen liedjes over zwakke monsters voor me kan zingen,
Geen lepeltjes honing zonder beven in mijn openingen kan steken, me niet kan vertroetelen.

Hij weet niet hoe het moet
Hij had geen moeder, geen moeder voor zichzelf
En geen vrouw die een moeder wilde zijn voor hun kinderen
Zijn vrouw liep weg met een junkie, de specifieke reden was om zelf een junkie te worden
De reden waarom ze wegliep, de voormalige vrachtwagenchauffeur was te uitgeput
En te drankverslaafd om haar tegen te houden, hij rook constant naar dode bepotelde forellen,
Naar infuusstaanders gebruikt door hitsige stukadoors om analfabetische jongenshoeren
Mee te penetreren, soms penetreerden ze per ongeluk onschuldige katholieke volleybalspelers,
Maar het ergst was de stank van de hypocriete kerststalletjes en de dochter
Van de voormalige vrachtwagenchauffeur zei: ‘Papa, kom niet naar de manege.
Blijf er weg aub, je verpest de kleine brok prestige die ik er heb opgebouwd.’

Zo wreed kan een dochter zijn
De zoon probeerde zijn vader te wreken
Op een nacht vatte hij het plan op om zijn zus te scalperen
Maar ze werd net op tijd wakker en klopte zijn gereconstrueerde kin naar de vaantjes
Het gezin werd nooit meer gelukkig maar de voormalige vrachtwagenchauffeur
Bleef vechten tegen de bierkaai en hij bleef naar de wasserette gaan waar een Turkse vrouw
Hem elke zaterdagochtend haar origami-avonturen en vreetbuien uit de doeken deed
Ze was een beetje zoals ik, en plots kreeg de voormalige vrachtwagenchauffeur een betere job
Proper en fris en bevredigend: eekhoorntjesbrood en waterkers brengen naar hotels.

De hoteliers waren betuttelend doch aardig, de voormalige vrachtwagenchauffeur kreeg resten
Ontbijtbuffet mee, hij at zijn eerste glinsterende plakje gerookte zalm
Toen hij 46 was, hij bleef in zijn vrachtwagen zitten
Het landschap was links een akelig woud zonder wisenten en rechts een stille pruikenwinkel
Uitgebaat door een verre neef van Placido Domingo die ondanks de verte goed op hem leek
Geen carnaval en geen uitbundigheid, maar plechtige terminale ziekte
En een greintje fierheid willen behouden, wat onmogelijk is met een pruik op je kop
Maar goed, het dorp heette Nazareth, en de zalm sloeg niet aan.

De voormalige vrachtwagenchauffeur reed weg en besefte dat hij gedoemd was
Om eeuwig de origami-avonturen en de vreetbuien van de Turkse vrouw in de wasserette
Te moeten aanhoren, hij was verliefd geworden op haar vleermuistanden en vuile pinken
Nu is hij verliefd op mij, maar gisteren was hij onuitstaanbaar
Hij vulde onze winkelkar met alle voedingsmiddelen waar ik schrik van heb:
Rijst, rijstwafels, radijzen, pizza met spinazieslierten, olijven met wegschietende lookteentjes,
Te droge frangipanes, gesaboteerde wortelpuree, salami met peperkorrels, babyspaghetti
Waarin onvermijdelijk schroeven landen, taaie dropchimpansees, en harteloos rozijnenbrood.

Toen de versleten ex-bokser me onstuimig aansprak over Bulgarije
Over zijn nakende emigratie, toen liep de voormalige vrachtwagenchauffeur weg
En ik dacht: is dit nu de liefde? Is de liefde durven weglopen? Hoe durf je weg te lopen?!
De dorre brillenverkoper zei in het begin van mijn romance met de voormalige vrachtwagenchauffeur tien keer na elkaar: ‘Het is zalig, maar het is niet het echte leven.’
En de oude kruisboogschutter knikte negen keer instemmend
Maar het was nooit zalig, het was altijd het echte leven en de liefde is durven weglopen
Wanneer het zalig dreigt te worden, want na de Babylonische zaligheid verschijnt de kale waanzin.

Over de auteur

Delphine Lecompte