LL118: Thomas Möhlmann – Simpele dingen zeggen
Dat je tussen aandrang en bevrediging
een pauze kunt inlassen, bijvoorbeeld
door taal, dat blaffen of ademhalen helpt
in dat soort dingen zeggen was hij goed
dat de maan en de zon elkaar als hopeloze
liefjes najagen, het licht op je onderarmen
valt als een mes, je glas halfvoller wordt
met elke slok, hij had er de woorden voor
het geeft niet als je stokt, het is niets, je
staat overeind met je mond vol tanden
je weet er geen draai aan te geven, geen
grap te bedenken die deze situatie redt
je staat overeind, bijvoorbeeld door taal
gewoon adem blijven halen, of blaffen.
Van Thomas Möhlmann (1975) verschijnt deze maand bij Uitgeverij Prometheus de nieuwe bundel Dankbaar lichaam. Een liefdesverhaal in gedichten. Eerder publiceerde hij vier dichtbundels, dertien bloemlezingen en − samen met Ellen Deckwitz en Ingmar Heytze − de bundeling gedichten en columns Game of Poems. Gedichten van IJs en Vuur. Zijn werk werd genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs en de Jo Peters Poëzieprijs en bekroond met de Dunya Poëzieprijs en de Lucy B. & C.W. van der Hoogt-prijs.