Delphine Lecompte – Ik ben de pijn in elke vogelkooi, en ver daarbuiten
Ik ben de namen van mijn moeder en de verslavingen van mijn vader
De mystieke chrysantenkweker staat naast me, we kijken naar de dichtste zebra
Je kan zijn strepen tellen en zijn stugge rug aaien, je zal niet wijzer worden
De mystieke chrysantenkweker zegt: ‘Dit jaar zal ik mijn vader van zijn racisme genezen
En mijn moeder trakteren op een weekend in Monaco. Hopelijk zal ze verliefd worden
Op een duivelse ketellapper en die verliefdheid meenemen naar de frituurmandenfabriek
Waar ze zich elke dag van 10u tot 14u laat vernederen door een ex-zwembadopzichter
Met een stoma en een lodderoog. De duivelse ketellapper zal ook verliefd worden
Maar hij zal de verliefdheid achterlaten in Monaco en terug thuis zal hij opnieuw
Uiterst kannibalistische pelsjager, opvliegende dronkaard, en sentimentele rugbyliefhebber spelen
Rollen waar enkel zijn volièrevogels en zijn thuisverpleegster last van hebben, veel last.’
De thuisverpleegster, ik zie haar voor me: een blok norse Oekraïense struisheid
Laconiek, bijgelovig, gierig, sierlijk, slim, genadeloos
Een robuuste vlecht en tedere gevoelens voor alle vleesetende planten ter wereld
Maken het portret af, nee wacht; ik wil nog een versleten T-shirt van AC/DC toevoegen
Hell’s Bells, op een dag vond ze een zak met kleren op de drempel
Van de kitscherige sneeuwbollen- en schelpenwinkel die enkel bezocht wordt door toeristen
En ze griste de zak van de drempel en schudde de zak uit in haar koertje
Enkel de doodsklok van AC/DC beviel haar, een kind was een spreeuw aan het tam maken
In het koertje, de Oekraïense thuisverpleegster joeg het kind weg
En zonder het kind kon de spreeuw opgelucht ademhalen en eierdooiers eten.
Nu verlaten we de zoo en lopen we naar het strand
Het is lente en iedereen zwemt, zelfs de bedeesde zeepzieder en de melancholische baggeraar
De mystieke chrysantenkweker zegt: ‘Ik moet je verlaten; ik wil vandaag mijn roman
Afwerken. Een magistrale roman over een ezeldrijver die het in zijn hoofd krijgt
Dat hij Le Déjeuner sur l’Herbe moet vernietigen. Het lukt en in de gevangenis raakt hij
Bevriend met een treinrover en een voormalig kindsterretje. Ze ontsnappen
En richten een sekte op in een Polynesische jungle, maar ze krijgen te maken
Met een rivaliserende sekte die talrijker en bloeddorstiger is
Ze worden ritueel geofferd aan de aanbeden emoes van de rivaliserende sekte
Behalve de treinrover die overloopt, flauw.’
Ik zwem en voel me rustig, alsof ik een toekomst heb
Een toekomst zonder keeltumoren en infuusstaanders
De man van mijn leven staat op de dijk met een blikje bier in zijn knuist
Hij denkt dat de mensen hem vermijden omdat hij ruikt
Naar visafval en incontinentiemateriaal, maar ze vermijden hem
Omdat hij mat en passief en onwrikbaar is, en omdat hij steevast weigert om plannen te maken
Hij is de voormalige vrachtwagenchauffeur en hij geniet zichtbaar van zijn eigen doodsverachting
Hij spuwt in zijn binnenste op de ijdele ambities en de wansmakelijke fierheid
Van de blinkende makelaars, vulgaire matrassenmogols, en snobistische manegemadammen.
Parvenu’s, stuk voor stuk parvenu’s
Dan ik, hij herkende in mij dezelfde hartelijke ledigheid
En luie wellust, we zijn als heidense lynxen,
Als gebroken clowns, als obsolete beulen, als imbeciele hanen
Ik verlaat de zee en ren naar de voormalige vrachtwagenchauffeur
Naar zijn doortrapte verlegenheid, naar zijn verwaarloosde gebit,
En naar zijn dunne vertederende onderkleren waaronder zijn allesbehalve snoeverige scrotum
En penis zweven, ik maak met mijn handen een zeef en weeg zijn genitaliën
De zon gaat onder en we wandelen naar de beschimmelde huurwoning
Van de voormalige vrachtwagenchauffeur, onderweg spreek ik over okapi’s en kortingsbonnen.
We eten garnalen met cocktailsaus in de kleine keuken
Een brij om ongelukkig van te worden, en zeer pessimistisch
Ik trek mijn kleren uit en speel tikkertje met mijn tepels
We bedrijven de liefde op de vloer tussen platen van reservaatindianen
En boeken over de paarden van het Britse koningshuis, over wolken, en over tandziekten
Ik kom klaar en word meteen daarna overvallen door nihilistische wanen
De voormalige vrachtwagenchauffeur komt ook klaar
Maar hij kan het plaatsen in het juiste perspectief en hij zegt: ‘Ik wil alles
Opnieuw doen, vooral het verwekken van kinderen en het transporteren van incontinentiemateriaal.
Meer kinderen, minder incontinentiemateriaal.’