Lieve Sara, vergeef me mijn radiostilte
en dat ik in herhaling val

mijn rijbewijs blijft ook dit jaar verlopen
ik slaap nog altijd met de nachtlamp aan
word bij het tandenpoetsen dagelijks gemarteld
door mijn onveranderlijke spiegelbeeld
en schrijf ook nu nog met de hand

iedere ochtend jaag ik mijn vuist door een cartridge
en vul manuscript na manuscript (het is niet aan mij
om mijn handschrift te ontcijferen)

met mijn nieuwe woning gaat het eveneens crescendo
er zijn nog meubels te bestellen, wanden te witten
sleutels op te halen, contracten te tekenen
maar mijn boekenkast staat overeind
en het toilet begint al aardig naar toilet te ruiken

ondertussen spekte ik mijn schuldenlast
spaarde een jaargang achterstallige verjaardagen op
en liep een blauwe maandag stage bij de maan (men zegt
dat ik zijn tweedehands gloed
nog altijd in mijn ogen draag)

op weg naar huis freewheelde ik dagelijks
in de slipstream van Dèr Mouw
over lichtpartikels en was constant bevreesd
dat iemand ze zou uitklikken

na twintig trouwe blauwe dienstmaandagen
werd ik zonder opgaaf van reden uit mijn tijdelijke functie ontheven
ik zal je niet vervelen met de nasleep

het was toen dat ik me Jezus undercover waande
me bij de dood in de schulden stak
een E (geen schreeuw om hulp) op mijn borst begon te dragen
me een mogelijke woning ontwierp
en me na bemiddeling van mijn vader
omschoolde tot forens

ik ontdekte dat ik talent had
om deel te zijn van menigten

ik nam dagelijks plaats
als een willekeurig ik
aan een willekeurig bureau
in een willekeurig kantoor

daar collaboreerde ik met de dood
confabuleerde me verledens
vlooide mijn innerlijke levens uit
naar grammaticale blunders
en analyseerde mijn zucht
naar een impulsief leven

tot tijd het stromen naliet en ik omkwam
in zelfgeschapen universum

tijdens weekenden en vakanties
tikte ik mooie herinneringen op de kop
logeerde bij mijn stagebegeleider
of liet mijn meest cynische zelf uit

nooit liet hij het na om alles onder te zeiken

bij gebrek aan telefoonhokjes transformeerde ik ’s nachts
in toiletten tot Eikman
en redde platanen van eenzaamheid

bij aanvang van iedere nieuwe werkweek
nam ik steevast eerst de hoorn van de haak
en smeekte de stilte om een oor om mij aan te horen

of een hand om mij te helpen bij de verhuizing

of connecties voor alweer een nieuwe baan

zo dwaalde ik dagelijks verder van mijn dwaalpad af
en vergat de weg terug

Sara, ik schrijf je dit
niet om mij de weg te wijzen
maar met de vraag of je mijn reisgenoot wilt zijn

tijdens ons jaarlijkse belletje vertelde mijn moeder me laatst
dat ik voor mijn verjaardag ooit een hond met honderd ogen wilde
die altijd over mij waken zou, waar ik ook zou gaan

om me op te monteren heb ik me die aanschaf toegestaan
niet de hond maar de honderd ogen
men begint mij op straat al aardig na te kijken

ik ben nog niet begonnen met de afbetaling
moet mijn borg en eerste huur nog voldoen

ik ben mijn dood zo’n 500 euro verschuldigd
hij zegt me geen haast te maken
het terug te betalen; hij geeft me tot het einde
van het jaar

maandag solliciteer ik bij de woonboulevard
minimum loon, plus kost en inwoning
dus dat moet genoeg zijn

misschien houd ik nog geld over
om de feestdagen op de maan door te brengen
of desnoods in de Hubble
op Everest of het Hilton

ik hoop je daar te zien
en houd je op de hoogte.

Xx