Al bijna dertig jaar lang is de Italiaan Mauro Morandi de enige bewoner van het Italiaanse eilandje Budelli, dat ruim 1,5 km² groot is en even ten noorden van Sardinië ligt. Toen hij vijftig was besloot
Morandi het moderne leven vaarwel te zeggen en kocht een catamaran waarmee hij naar de Stille Zuidzee wilde varen. Maar de boot bleek een miskoop en de voormalige leraar strandde al na een dag op Budelli. Dat bleek, geluk bij een ongeluk, een waar paradijsje te zijn en Morandi is nooit meer vertrokken. Hij heeft er een hutje dat van allerlei gemakken is voorzien en wordt elke twee weken bevoorraad. Maar omdat het eiland deel uitmaakt van een nationaal park mag Morandi er eigenlijk niet verblijven. Zijn
aanwezigheid op Budelli wordt sinds 1994 gedoogd. En daaraan dreigt nu een einde te komen, waardoor de 79jarige kluizenaar naar alle waarschijnlijkheid terug moet naar het vasteland. Maar hij wil niet en probeert een gedwongen vertrek te voorkomen. Voor de autoriteiten is Mauro Morandi niet meer dan wat ruis.

Dit is een digitale verwerking van het gelijknamige gedicht in de bundel Waar tijd al niet goed voor is van Ton van ’t Hof.