Gerhard Rühm, ‘jetzt’ (typocollage 1958)

___

[…] beleef ik nu de tijd? de duur van een seconde, een minuut. niets. nu, nu. altijd nu, tussen ervoor (nu) en erna (nu). meteen. nu. nu! stap, nu, stap, nu, stap, stap, stap. nu. stappen. bewust. mijn benen. buig ze: knie, zool. terwijl ik nu stut op een voet, zwaai ik de andere naar voren. steun erop. buig naar voren, trek de andere na, strek hem naar voren, steun op hem, til de andere op. deze bewegingen vat men samen onder het begrip ‘lopen’. ik loop nu. huppel niet. nee, noem het lopen. loop. nu. ik leef nu. ik leef nu, dat zei ik zo-even. maar nu nu leef ik. is het nog hetzelfde nu? daar staat het. vastgehouden. een zin waarin het woord ‘nu’ verschijnt. welk woord is nu, op het moment dat ik dit lees, ‘nu’? elk woord? de hele zin? (ik lees nu deze woorden, dit woord, het, de.) de zin zou moeten worden opgelost, zijn hiërarchische principe. elk woord zou voor een ‘nu’ moeten staan (elke klank zelfs). dit nu daar. dit. nu. n. u. iets. daar. a. lees alles tot daar nog een keer en beantwoord de vraag of het dan (nu) nog hetzelfde ‘nu’ is. (dat was nu weer een ‘nu’.) als volgorde van letters, als woord zeker. maar als betekenis? […]

(Fragment uit: ‘die frösche’, in: Gerhard Rühm, fenster. texte, Rowohlt Verlag, 1968, p. 130-131. Vertaling:  Erik de Smedt)