ZK,KZ: Griet Menschaert – Voor me verschijnt een verademing
Voor me verschijnt een verademing
Ze strekt haar hand uit
Mijn zwakke kant zit in de naam
die ik gisteren heb afgestaan
“Dag”
De verademing trekt het gras tot aan haar middel
Haar lippen ontspannen zich
In haar hand houdt ze een wortel
Hoe weet ze dat, vraag ik me af
wanneer ze er net als mijn moeder vroeger
stukjes te knabbelen af snijdt
Precies zo,
in lange smalle reepjes
bij het geluid van de mythes die me ooit beangstigden

zelfportret
Griet Menschaert