Gepubliceerd op: zaterdag 30 november 2019

R48: Gevangenneming (einde)

 

Wierookwolken reinigden de binnenplaats waar men zich verdrong, de laatste varen- en paddestoelresten vertrapte met de hakken, de gevangenen bespoog, sloeg, de brokkelige of puntige tanden liet zien, vervloekte. De pinguin op zijn troon, door de muis voorgezegd, gorgelde onzinformules die eventueel nog aanwezige boze invloeden moesten neutraliseren. Onder hoongelach vlocht het varken Mabelis’ haar in twee staarten, zodat hij eruitzag als de chinees die hij was, de verdoemde koffiehuidige verrader. Daarna werd hij overeindgeschopt, evenals de zwangere vrouw, door het varken gemuilband, begoten met bussen rode verf dat als bloed over hun lichaam droop, in vliezen tussen hun vingers kleefde. De kruisboom werd de binnenplaats op gemanoeuvreerd en neergelegd. Eigenhandig spijkerde de muis met
kwade slagen en forse draadnagels de uitgebluste plantetros vast, hem zo uitrekkend en vervormend dat hij op een dwergachtig plantelijk kristusje leek. Het volk, dat de omliggende daken zelfs beklommen had en elkaar met dakpannen om de oren keilde, brulde van het lachen.
‘Til op’ piepte de muis tot de koorknapen. Ze tilden de boom op en schoven hem het drietal op de door anderen kromgedwongen ruggen. De kleine trommelslager bood weerstand.
‘We hebben niks gedaan’ schreeuwde hij met schelle jongensstem, ‘jullie zijn beulen. De kerk is vuiligheid. In grotten op kinderen jagen doet alleen een beest’.
Hij moest het bloed uitspuwen dat in zijn mond liep nadat de muis hem geslagen had met de hamer, die hij nog in de hand hield.
Langs een tegen de muren platgedrukte dubbele haag van processiegangen zette de kruisgroep zich in beweging, omstuwd door wierookzwaaiende geselknallende withemden, voorafgegaan door de tafel met het varken, Zotte Fine en de muis, die bogen en dankten als worstelaars na een gewonnen wedstrijd, en gevolgd door de Stoel-met-pinguin, op wiens fondanten facie een zweem van een glimlach rondwaarde. De spits van de processie werd afgesloten door de drie wiebelende duivetillen, op de nok waarvan bij elk een kunstig uitgesneden witgeverfde vogel, die voor duif wilde doorgaan maar een soort muishond was, de houten vlerken openhield.

—-
Lees het volledige hoofdstuk online op dbnl.

 

houten duif

Over de auteur

Ranonkeljaar

- Het bijzondere boek Ranonkel verscheen in 1969. Het bestaat dus 50 jaar. Bovendien is de schrijver, Jacques Hamelink, in januari 80 jaar oud geworden. Alle reden om 2019 uit te roepen tot Ranonkeljaar. Iedere week behandelen we op ooteoote.nl een hoofdstuk.