Gepubliceerd op: zaterdag 5 oktober 2019

Günter Kunert (1929–2019)

Günter-KUNERT-1929-original-EIGENHÄNDIGE-ZEICHNUNG-Selbstportrait

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de drempel van het huis

In de duinen zitten. Niets zien
Dan zon. Niets voelen dan
Warmte. Niets horen
Dan branding. Tussen twee
Hartslagen geloven: nu
Is er vrede.

‘Auf der Schwelle des Hauses’, in: Günter Kunert, Erinnerungen an einen Planeten. Gedichte aus fünfzehn Jahren, Carl Hanser Verlag, München, 1963

 

Tevredenheid

Beslist gaat het om een belangrijke ziekte, want de dokters aan het bed van de patiënt zetten hun allerernstigste doktersgezicht op. Er moet worden geopereerd.

Het linkerbeen. Nee, het rechter. De ruzie eindigt pas wanneer wordt overeengekomen veiligheidshalve beide benen te amputeren. Narcose alstublieft. Later voelt de patiënt een zekere verlichting, die evenwel niet blijft duren. Daar staan ze alweer rond zijn bed: het bloedbeeld zou er niet uitzien. Er moet een arm af. En deze keer zijn  ze het eens: het moet de rechter zijn.

En omdat men zo goed op dreef is bij het opereren en de patiënt zo mooi en diep bewusteloos is, verwijdert men profylactisch zijn geslachtsdelen, beide oren en het haar op zijn borst, inclusief de wortels. De tweede waarnemend hoofdchirurg stelt voor van de gunstige gelegenheid gebruik te maken om ook het schedeldak te verwijderen, maar hij kan het niet doorzetten.

Wanneer de patiënt na een dag of twee ontwaakt, blijkt hij een romp te zijn waaraan bovenaan het hoofd zit en aan de linkerschouder een arm met een hand waarvan de derde onder-assistent ongemerkt vier vingers heeft losgetornd. De pink is als enige overgebleven.

Daarmee tast de patiënt nauwlettend zijn gezicht af. Eerst zijn ogen (de oogarts was met vakantie), dan zijn neus, zijn lippen, zijn tanden, zijn tong en keert terug naar zijn neus. Die wordt met de gevoelige vingertop aan de buitenkant betast en vooral vanbinnen, met een borende draaiing.

Wanneer de dokters weer verschijnen, ligt de patiënt daar stil en rustig, met genotvol bewegende pink, te stralen van tevredenheid. Men vindt de operatie uitstekend geslaagd.

 
‘Zufriedenheit’, in: Günter Kunert, Camera obscura. Prosa, Carl Hanser Verlag, München, 1978

(vertalingen: Erik de Smedt)

Over de auteur

- is criticus en literair vertaler: recentelijk Ann Cotten, Alle zwanen heten Reinhard en andere gedichten (2011), Spiel auf Leben und Tod. Die Auferstehung des Konrad Bayer (Schreibheft 79/2012), Norbert Hummelt, Geen veerman, geen Styx (2014, met Jan Baeke), Marion Poschmann, Landschap van wilde geruchten. Gedichten (2015), Konrad Bayer, idioot (2015), Konrad Bayer, de peer en ander proza (2017), Ernst Jandl, poëzieklysma (2017), Jean Paul, Gedachtegewemel (2018), Georg Heym, De gek (2019), Gerhard Rühm, het raam (2020), Novalis, Fragmenten/denkopdrachten (2020), Cornelia Hülmbauer, Cyclus V (2020)