I

Met dobbelstenen bouwden zij een huis.
Alle ogen op hen gericht.
Nooit voelden zij zich bekeken.

Kamers hoefden nog geen namen:
ze sliepen in bloembedden,

adopteerden matrassen
die veel van hen verlangden.

Met dobbelstenen bouwden zij een huis.
Toen kwamen er andere spelers.

II

Nu wijst het ganzenbord hun de weg.
Zij hebben een pion gekozen.
Om beurten slaan zij dromen over.

Thuis hebben zij geluidsmuren opgetrokken,
maar geen instrument wisselt nog van snaren.

Zij delen een doolhof met buren,
lopen verloren in eigen kamers.

Het logeerbed steeds opgemaakt.
‘s Nachts bladeren zij door stof,

kijken naar hun jongere zelf,
vragen zich af wat is geworden.

“Book Club”
foto door Julie Blackmon