Toch waren deze leerkrachten niet onwelwillend. Ze stonden zelfs skeptisch tegenover het heen en weer sjouwend triumviraat, dat al gauw een soort door het veelvuldig aanroepen van Gods naam sakrosankt gemaakte straatterreur ging uitoefenen, waartegen noch het krakende politieapparaat noch het stadsbestuur de moeite nam op te treden. De skepsis nam niet weg dat de leerkrachten kinderen die
niet onmiddellijk ophielden met hun bijl te zwaaien wanneer de pastoorsvogel in het voorbijgaan op hen opmerkzaam gemaakt werd door de watertandende timmerman, en kinderen die dan niet onmiddellijk hun bijl aan de voet zetten en stram in de houding gingen staan, en kinderen die niet onmiddellijk ‘goedendag, eerwaarde pastoor Vogel, die ons Gods Rijk verkondigt en dood aan de duivel en zijn hout!’ riepen, met hun zweepjes streelden tot hun door kleerrafels of (eigenlijk verboden maar oogluikend toegestane) bladeren bedekte kontjes eruitzagen als verse biefstukken. Die de timmerman Scherpende niet ophielden in gnotterende ekstase te brengen.
Intussen sloop de groei voetje voor voetje verder . Alleen van de katedraal, die uit doornikse steen gehouwen was, bleven een paar steenhopen over tussen de begroeiing. Op die steenhopen betrokken de pastoorsvogel, de heer Horlpyp en de timmerman Scherpende de wacht.
De rest – politie-agenten, arbeiders, huismoeders die zich met potten kokend water en ouden van dagen en jeugd die zich met hakbijltjes en heggescharen geweerd hadden, raadsleden, de burgemeester, de ambtenarij – zat onder opgewekte kout in de takken.
De stad was niet meer.
‘De Profundis exclamavi, Domine!’ krijste de pastoorsvogel, zittend op de stoeptreden van zijn verwoeste tempel.
‘Da’s latijn. Het wil zeggen: ik zit in de put en roep tot u, o Heer’ fluisterde de heer Horlpyp achter zijn hand tot de timmerman Scherpende.
De timmerman luisterde niet. Met diverse gereedschappen, opgevist uit de gereedschapsbak, die hij gered had, was hij druk bezig de kozijnbalk te bewerken waaraan de machtige toegangspoort van de katedraal bevestigd geweest was. Zijn bezige handen kwamen geen ogenblik tot rust.

—-
Lees het volledige hoofdstuk online op dbnl.