Upon Julia’s Clothes

Whenas in silks my Julia goes,
Then, then (methinks) how sweetly flows
That liquefaction of her clothes.

Next, when I cast mine eyes, and see
That brave vibration each way free,
O how that glittering taketh me!

(Robert Herrick, 1591–1674)

Ben Geuzendam maakte een vertaling van bovenstaand gedicht, die verscheen in het tijdschrift PLUK. Ard Posthuma werd erdoor geinpireerd en maakte een serie varianten, waarbij hij niet streefde ‘naar de ideale synthese, die bestaat niet. Het leuke is dat elke variatie wel wat heeft, dat een (goed) gedicht juist altijd de mogelijkheid tot meer vertalingen biedt.’

Julia’s garderobe

Veel mooier zie ik Julia nooit
dan als zij zich in zijde tooit,
en vrij die vloeistof haar omplooit.

O als ik aan dat zinderend kleed,
die glitter slechts één blik besteedt,
dan heeft ze mij voor altijd beet.

Julia’s garderobe

Nooit zag ik Julia zo mooi
als in haar soepel-zijden tooi,
van vloeibaar zilver elke plooi.

O als ik aan dat glinsterend kleed,
die glitter maar één blik besteedt,
dan heeft ze mij voor altijd beet!

Julia’s outfit

Mijn Julia zag ik nooit zo mooi
als in haar glanzend-zijden tooi,
van vloeibaar zilver elke glooi.

Peil ik met ogen haar peignoir
en zie die fiere schittering daar
die open glans, dan word ik raar!

of:

Richt ik mijn gretig oog op haar
en zie die fiere zindering daar,
die glans, o hoe ik dat ervaar!

of:

Werp ik éen blik op die kledij,
die fiere zindering, frank en vrij,
o in die glans verlies ik mij!

enz.

Ard Posthuma, Robert Herrick & een spiegelkast