EI 119: Willem Thies – Tussen de schotten
Oma op het kiezelpad in de zon doek rond haar hoofd geknoopt
de schillen in haar schoot het plonzen van de blanke aardappelen in de teil
(voor het middagmaal soep een kom jus met champignons gebraden vlees)
klimop tegen de hoge schuurmuur gegons van bijen en hommels in de garage
sleutelt de nagekomen zoon aan een crossmotor tong uit de mond mijn broer
en ik voor op de motor tussen oom en stuur slalommend om hoekige strobalen
op de akker bij de Beekweg de schuifdeur van de schuur rollend over een rail
betonnen vloer stalen treden naar hooizolder snuivend en snorkend de varkens
voedertijd snuit in de trog wroetend ik vang een muis bij de staart
tussen de vier houten schotten van een hok de muis kromt zijn lijf bijt
een ketting kleine gaatjes in mijn hand bloed opa lacht hoe lang
blijft een muis zwemmen in een emmer water glijdend langs de wand
ik zet hem uit in het maïsveld hoop dat hij het overleeft glad en nacht zijn vacht
het andere, verre klimaat achter glas zware tomatenplantgeur stengel
stervormige kroon kortademige tropentocht in de kas opgepotte zon
dichte webben kruisspinnen golfplaten dak boven het rommelhok
rubberlaarzen schoongespoten en drogend in de melkkeuken koel beschaduwd
de kersen trekken eksters de mesthoop stoomt
___
Willem Thies heeft een mooie oplossing gevonden voor het noteren van een prozagedicht: geen komma’s tussen de woorden en woordgroepen, maar een extra spatie.
De tekst lijkt wel een script voor een korte film over de jeugd van een jongen op een boerderij. De dichter zoomt in op diverse onderwerpen en personen: ‘oma’, ‘nagekomen zoon’, ‘mijn broer’, ‘ik’, ‘oom’, ‘opa’; dieren: ‘bijen en hommels’, ‘varkens’, ‘muis’, ‘kruisspinnen’, ‘eksters’. De tekst laat het allemaal zien. De dichter maakt gebruik van assonantie en alliteratie.
We vinden in deze “film” elementen terug uit het werk van Willem Thies: aards, vegetatief, zintuiglijk, spel, strijd, liefdevolle aandacht, mededogen, muzikaliteit. De sfeer is warm.
Je kunt de titel letterlijk nemen: tussen de (…) schotten van een hok’, maar ook figuurlijk: de bescherming (en wellicht het isolement) van een jeugd op een boerderij. (De muis wordt na het bijten vrijgelaten.)
Mooi is het glijden van de camera van ‘kiezelpad’ langs het huis (met de gedachten en het beeld van de keuken waar ‘het middagmaal’ zal worden genoten) naar de ‘schuurmuur’, ‘de garage’, buiten ‘op de akker’, terug naar ‘de schuur’, de ‘hooizolder’, het ‘hok’, ‘het maïsveld’, de tomatenkas, ‘het rommelhok’, ‘de melkkeuken’, de boomgaard, ‘de mesthoop’.
Mooi ook zijn de overgangen, bijvoorbeeld het varkenshok, het vangen van de ‘muis’, het bijten en dan het ‘zwemmen’ van de ‘muis’ ‘in een emmer’ en het uitzetten ‘in het maïsveld’. De gang naar de kas en het inzoomen op de ‘stervormige kroon’ van de bloem van de tomaat.
De herinnering zwenkt steeds van klein naar groot en weer terug naar klein.
___
Na het paringsritueel
Willem Thies
Uitgeverij Podium
ISBN 9789057599408