Ik zat in de studentenlounge te lezen tussen de lesuren. Ik voelde dat iemand naar me staarde. Ik draaide me om en keek naar buiten. Voor de glazen deuren stond een eend naar me te kijken. Ik dacht heel even dat ik hallucineerde. De eendenvijver was kilometers verderop. Ik keek weer in mijn boek en later weer naar de deuren. Eend was er nog. Hij volgde mij naar de volgende les en toen ik een uur later naar buiten kwam stond ie d’r nog en volgde ie mij naar mijn volgende leslokaal. Toen ik weer naar buiten kwam was hij daar nog steeds, dus ik besloot hem terug te leiden naar de vijver. Ik had geen brood bij me maar hij volgde me toch en toen we bij de vijver waren sprong ie in het water.

De vijver was in een voor mij onbekend gedeelte van de campus. Aan de overkant van de straat zag ik een tweedehands boekenwinkel met allerlei boeken voor vijftig cent en een dollar buiten in een krat. Ik kocht een dun boek voor 50 cent geschreven door Bohumil Hrabal en ging naar huis. Ik las het boek in een avond uit en wist dat ik naar Tsjechië moest.

Weer op school in dezelfde lounge zag ik een affiche op de muur: Schrijf een essay en win een volledige beurs om een jaar in Olomouc, CZ aan de Universita Palackeho te gaan studeren. Met mijn essay won ik de beurs. Ik cashte mijn frequent flyer miles en vloog naar Praag. Ik werd opgewacht door een studiebegeleider. We namen een bus van Praag naar Olomouc. Tijdens de rit vroeg ik hem heel casual over Hrabal. Hij zei dat Hrabal in het weekend vaak in een Praagse kroeg bier zat te drinken met zijn maten.

Tijdens mijn studie ging ik op vrijdag met de trein naar Praag en op zondagavond terug naar Olomouc, soms met andere studenten maar meestal alleen. Ik nam mijn ansichtkaarten, mijn schrift en mijn breiwerk mee en installeerde me in de kroeg aan een tafel op zo’n 6-7 meter van Hrabal en zijn maten Het is nooit in mij opgekomen om naar hem toe te gaan en hem aan te spreken. Ik dacht er niet eens aan. Hij zat met zijn rug tegen een muur te lachen en te kletsen. Er hing een lampje boven de tafel. Hij was volledig grijs en in het lamplicht leek hij een soort aura te hebben. Ik was volledig content om brieven te zitten schrijven en af en toe naar hem te kijken. Op een gegeven moment kwam hij niet meer naar de kroeg. Een paar maanden later was het studieblok afgelopen en belandde ik na veel reizen extreem bedeesd in Amsterdam.

Ik leerde in Amsterdam een vrouw kennen en ik paste op haar twee bejaarde katers als zij er niet was. Op een avond struinde ik in haar huis door jaren oude kranten om mezelf Nederlands te leren en daarbij stuitte ik op een foto van Hrabal! Op een volle pagina waarvan de helft een artikel. Hrabal zat op een kunstwerk; een twee meter hoge houten stoel. Ik dacht: Natuurlijk! Hij is niet meer op komen dagen in de kroeg omdat hij een nieuw boek had geschreven. Hij moest op tournee. Ik pakte mijn woordenboek erbij om het artikel te kunnen lezen. Hrabal werd ziek en werd opgenomen in het ziekenhuis. Hij is overleden door een val uit het raam van de 5e verdieping van zijn kamer toen hij probeerde te vliegen of duiven te voeren.

Op 16 maart vond in Perdu de 37ste editie plaats van Vers van het Mes. De komende tijd brengen we op ooteoote.nl van elk van de drie deelnemers enkele gedichten.

Liberal Condescension
Cole Verhoeven
60x60cm katoen 2016