ze zegt dat mijn lippen naar vingers zoeken omdat ze nu pas beseffen
hoe zeer ze het duimzuigen hebben gemist

ik zeg ik heb geen suiker voor je
al het water heb ik opgedronken toen ik boos op je was
maar wil je alsjeblieft mijn borsten in je handen nemen

we kruipen van glimlach naar glimlach
zuigen op vochtige veren, van wie, er is te veel van ons
regelmatig vallen er sterren en nog is er te weinig
om van te houden, we wilden uitgestrekt
raakten samengeperst

de vrede staat al zo lang onaangeroerd op tafel

ze kijkt me wijd open aan, zegt dat het niet de bedoeling was
wat niet de bedoeling, waarna we kapotgeklutste eieren baren
om de kringloop van het leven te bekrachtigen
er groeit hier al genoeg, blijf toch klein, roep
niet te hard, wat helpt het zo gulzig
aan zoutvelden te likken
                om te voelen
                om te voelen

Foto Moya de Feyter
door Katja Louisa Stonewood