naakt schudt de pelsjager
het stoffige imago af
en ook het ambitieuze lichtplan

kan op de schop

voor de duur van een digitale detox
ontduiken we
de lange arm van de koffiecultuur die voorbij de
versteende huiswerkinstituten reikt

ritsel

een revolutie
spijker mijn talen bij
de body language

van een barista
voorbij de afvalscheiding
het onteigende perceel met alle geweld

aan de natuur terug gegeven

je ziet het
je hoeft
de hoek
maar om te slaan en we vallen van de radar

diep
in de Tatra gaat het transport weer per vlot

___

Astrid Lampe (1955) is dichter. Sinds 1997 publiceert ze, zo wordt beweerd, de meest eigenzinnige dichtbundels van ons taalgebied. Ze schuwt de controverse niet. Haar poëzie schakelt van catwalk naar cakewalk, is vitaal en springerig en is (zelfs na meerdere lezingen) verschillend te duiden. In 2015 verscheen haar voorlopig laatste bundel De taiga zwijntjes, maar een opvolger is aanstaande en gaat DE ZUSTERSTAD FYSIEK heten.
Lampe doceert poëzie aan verschillende kunstinstellingen. Ze begeleidde o.a studenten van de afdeling Beeld en Taal aan der Rietveld Academie in Amsterdam.