Geen kettingen meer

ken ik de ziel niet
wil ik de ogen

ken ik de nek niet
wil ik de mond

wee wie ooit zinderend van ziel versmolt
wee wie ooit zoals de wereldzee verdroogde

schroomvallig geven we ons over
lopen met de ogen open in de val

drinken van het vocht
dat geen dorst lest

baden in de poel
die ons niet wast

niets is wat het lijkt
en niets blijft gelijk

de rivier niet die voorbijtrekt
noch het vleesnat in ons lijf

noch het water dat ons
nader tot de lippen

noch de hoop die
op de klippen slaat

de tederheid is ongenegen
de zuiverheid bevlekt zichzelf

en ook rechtschapenheid
liegt niet volmaakt

wat schoon is verloedert
wat rein is bederft

wat zoet is verbittert
wat goed is vergalt

 
___

Serge van Duijnhoven (1970) is schrijver, dichter en historicus. Hij debuteerde in 1993 met de dichtbundel Het paleis van de slaap. Hij is als historicus verbonden aan het Hindenburgline-project, dat tussen 2016 en 2018 in diverse landen de Eerste Wereldoorlog gedenkt met artistieke exposities en literaire publicaties. Zijn bundels worden uitgegeven door Nieuw Amsterdam.