Het meereiland Innisfree

Nu sta ik op en ga ik, ik ga naar Innisfree,
een kleine hut daar bouwen van leem en wilgenteen:
met negen rijen bonen, een bijenkorf of drie
in gonzend veld wonen, heel alleen.

Dan kom ik wat tot rust daar, want rust drupt traag en zoet,
druppelt uit de morgensluiers naar waar de krekel zingt;
de nacht is er vol glinster, de middag paarse gloed,
de avond een en al vlugge vink.

Nu sta ik op en ga ik, want steeds, van vroeg tot laat
hoor ik dat zacht gekabbel van ’t water van het meer;
op grote brede wegen of in een grijze straat
hoor ik het diep in mij, steeds weer.

© Nederlandse vertaling: Judy Elfferich

 
Animatiefilm gemaakt door Don Carey. Voordracht: Will O’Connell.

 
Oorspronkelijke tekst van het gedicht, + context (Engels)
Over William Butler Yeats

 
Elke week hier een poëzie-animatie gekozen door Judy Elfferich.