Op weg naar het casino

Vandaag ben ik mijn eigen passagier.
Achter in de kofferbak mijn smoking en mijn kapitaal.
Mijn tanden geven in het donker licht.
Mijn huidskleur contrasteert met alles wat ik niet bezit.
Hete lucht ontsnapt via een tochtgat in mijn hoofd
en zonder bit in de bek jaag ik onder luid getoeter
de langste tunnel van Europa uit.
Anoniem, onder een zwarte kraag van regenwolken.
Onbestuurbaar scheurt mijn wagen
met de hoogst denkbare snelheid langs een daverend ravijn.
De besneeuwde toppen van de eerste wolkenkrabbers
flitsen voorbij, iemand schreeuwt wanhopig ‘Riemen vast!’
maar elk geschreeuw is nutteloos, ik ben niet doof.

____________

Alfred Schaffer (1973) doceert aan de universiteit van Stellenbosch in Zuid-Afrika. Zijn laatste bundel Mens Dier Ding (2014) werd bekroond met de Awater Poëzieprijs en de Paul Snoek Poëzieprijs. Binnenkort verschijnt van zijn hand de bibliofiele bundel Postuum. Een lofzang in de Slibreeks.