Het wellen van de kleuren – warm en intens beweegt
het uitzicht voor zijn ogen, voordat astrant de avond
aantreedt, pas tegen het ochtendgezang weer vertrekt.
Soms wil hij een berg uithoren, elke ruis verlegt zijn blik,

en opnieuw ligt het landschap aan zijn voeten. Hij heeft
zijn eigen kleurenrijkdom, kietelt de zon of wiegt haar
in slaap, terwijl de wind intussen fluistert, bloemen
van gedaante doet veranderen, velden speels laat golven,

geeft hij zich onvoorwaardelijk over aan de nuchterheid
van het plateau, de grilligheid van heuvelrug en bergkam.
En koestert het licht dat hen bedekt. O waaier van
verbeelding en verlangen, waaier van lucht en leven.

Van Frans Budé (1945) verscheen december 2015 bij uitgeverij Meulenhoff de dichtbundel Achter het verdwijnpunt. Voor komend najaar is de roman De dagen aangekondigd maar ook een tweetalige poëziebloemlezing bij uitgeverij Rugerup te Berlijn.