Recente Poëzierecensies – mei 2016 (1)
-
-
“Dit is een poëtische goudmijn,” jubelt de NRC over Bij mij op de maan. Een keuze uit de Russische kindergedichten vanaf de zeventiende eeuw. De recensie roemt met een aanstekelijk enthousiasme ook vertaler en samensteller Robbert-Jan Henkes: “De vertaling is zo naturel dat je vanzelf hardop mee gaat praten en zingen en (maar dat hoeft niemand te weten) in je handen gaat klappen.”
-
Meander Magazine wijst op enkele belangrijke elementen in het werk van Ingmar Heytze in een bespreking van Voor de liefste onbekende, een verzameling met “bijna alle gedichten” van zijn 15 voorgaande bundels.
-
Vanuit zowel ergernis als fascinatie bespreekt Terras in een mooi essay het werk van de Fransman Yves Bonnefoy en verbindt dat met het surrealisme en symbolisme.
-
“Kuiper dicht vooral cerebraal. Afstandelijk, onvoorspelbaar, zonder uitgesproken vormvastheid, maar toch een beetje streng, hier en daar met historisch of maatschappelijk engagement”. Zo typeert Literair Nederland de gedichten van Elmar Kuiper in de bundel Ruimtedier.
-
Meander Magazine poneert aan het einde van een bespreking van Laaglandse remedies de stelling: Peter van Lier “is een dichter die in staat is je blik op de werkelijkheid te veranderen.”
-
“Het is jammer dat de Franse gedichten minder bekend zijn dan de Duitse, want ze zijn, hoewel duidelijk anders van aard, van hoge kwaliteit.” schrijft de NRC over Boomgaarden, gevolgd door Walliser kwatrijnen een bundel met vertalingen van gedichten die Rainer Maria Rilke oorspronkelijk in het Frans schreef. Ook over de vertaling niets dan lof: “Wat een extra betovering aan de vertalingen toevoegt, is dat vertaler Jan Kuijper het aandurfde om dicht bij Rilkes metra en eindrijm te blijven. Hardop gelezen klinkt het weergaloos.”
-
Over Hees, de nieuwste bundel van Maarten Goethals schrijft Tzum: “Goethals schrijft uitgepuurde gedichten, ritmisch, klankrijk, vol betekenis.”
-
Aan het einde van een lange recensie van Appel en kind van Sacha Blé merkt De schaal van Digther op: “Hem reduceren tot een soort huis-tuin-en-keuken- of middenvelddichter zoals ik bij sommige recensenten las, getuigt van onbegrip. Deze poëzie is er te geraffineerd en te onderhuids voor. Wie verder en dieper leest ontdekt een poëzie die ontroert, die ontwapent.”
-
Het stoort Meander Magazine dat Michaël Vandebril zo vaak een pose aanneemt in zijn nieuwste bundel New Romantics.
-
Chrétien Breukers “weet met zijn korte, afgeknepen zinnetjes een gevoelige wereld te boetseren. Liefde, teleurstelling en eenzaamheid worden vermengd met spontane observaties uit het dagelijks leven”. Aldus beschrijft Literair Nederland de poëzie in De zomer haalt nog één keer uit.
Over de auteur
