De 35^ste editie van Vers van het Mes is gehouden op 8 oktober 2015 in het Poëziecentrum in Gent en op 9 oktober in Perdu in Amsterdam. Ooteoote brengt van alle drie de deelnemers enkele gedichten. Vandaag: jagersklacht van Anton Steen.

jagersklacht

ach koningin ach majesteit
gij zijt een schone gij ik die u heb gespaard en
’t hertenhart nog kloppend als een ontstoken wonde
op een zilveren schaal aan uw moeder presenteerde
opdat zou zijn gelest haar bloeddorst gij schone gij
gij vondt niet beter dan te verdwalen in het bos
niets beter dan zeven vieze ventjes

ach koningin ach majesteit
denkt niet dat ik niet weet hoe in de langzaamheden
van uitgezakte middagen in ’t koninklijk plantsoen
gij kleine schaduwen ontwaart in ’t lage struikgewas
gij zoekt mijn blik niet maar vraagt de muren wat daar beweegt
of hoe gij ’s avonds basstemmetjes bespeurt in ’t kraken van een trap

denkt niet dat ik niet hoor hoe
uw hart een tel vergeet te slaan als een van de paleishonden
over ’t gras gedrenteld komt met iets dat spartelt in zijn bek
hoe blij gij zucht als ’t blijkt een duif te zijn of een konijn
denkt niet dat ik niet weet hoe gij op hun terugkeer wacht
hoe gij herinneren blijft zeven kleine tongen veertien handjes
hoe ze krioelden in uw bed knorrend als pasgeboren biggen
wijl gij ze toeliet tussen uw marsepeinen dijen
denkt niet dat ik niet weet gij schone gij gij niet van mij
wat peinst ge wat peinst ge majesteit

straks koningin dra komt mijn uur

dra laat ik aantreden in uw vertrek zeven lakeien

die zeven zilveren schaaltjes aan u presenteren

en op elk schaaltje klopt als een ontstoken wonde

een klein vertederend klein warm donker orgaantje

hoe dan uw blik de mijne zoekt en vraagt wat daar beweegt

uw stem die krijst mij dwingt te zeggen dat het konijnen zijn

hoe gij tenslotte smeekt

ik zwijg

o majesteit die mij vertederde gij die mij verteerde

negeerde en vernederde ik ooit uw redder nu ontredderd

gij kunt me vierendelen me laten rotten in de diepste kelder

van ’t paleis me opknopen aan de hoogste boom wat peinst ge

wat deert het mij

ik zwijg

zolang ik zeker weet dat die slang die

zich om uw bleke hals slingert die rat die

u van binnen leegvreet voor altijd

mijn naam draagt

zwijg ik

ach koningin ach gij schone gij

Vers van het Mes is georganiseerd door deBuren, Poëziecentrum en Perdu, met steun van de TaalUnie.