De 35^ste editie van Vers van het Mes is gehouden op 8 oktober 2015 in het Poëziecentrum in Gent en op 9 oktober in Perdu in Amsterdam. Ooteoote brengt van alle drie de deelnemers enkele gedichten. Onderdeel van Vers van het Mes is ook een poëtica van de deelnemende dichters. Johan Reyniers heeft dit vormgegeven door middel van notities die hij tussen de gedichten door voorlas. Op Ooteoote staan die notities om de gedichten heen.

foto © Arian Ingels

Ik ben geboren in 1968. Ik was negen in het Rubensjaar 1977, het 400ste geboortejaar van de grote Vlaamse schilder. Pardon, de grootste Vlaamse schilder. Sinds dat jaar ben ik door Rubens gebiologeerd. In de krant liep van Suske en Wiske als dagstrip De raap van Rubens. Ik schilderde zijn werk na. Op de televisie liep een fictieserie over zijn leven. Voor volwassenen bedoeld, maar ik heb er toch ook wat van gezien. Daarover gaat het volgende gedicht.

Rubens, schilder en diplomaat

(herinnering aan een televisieserie uit 1977, toen ik 9 was)

Pieter Paul Rubens (Johan Leysen) is een beroemd schilder
en diplomaat uit dezelfde tijd als De drie musketiers.
(Fantastisch gegeven, toch?!?)
Hij ligt doodziek in bed. Het einde nadert.
Zijn jonge vrouw* Helena Fourment (Ingrid De Vos)
komt op hem toegelopen.
Zij draagt een lange, zware mantel (van bont?
Het pelsken?) die haar helemaal bedekt.
‘Ik zou je nog één keer willen schilderen…’, zegt Rubens,
– en met inspanning van al zijn krachten
heft hij zijn door jicht verwoeste rechterhand naar haar op –
‘… zoals je bent.’
Zij kijkt haar man koel en toch vriendelijk aan, opent
de mantel en laat hem van zich af glijden.
‘Zo?’ vraagt zij.
Eén of twee seconden lang zie ik voor het eerst in mijn leven
een VOLLEDIG BLOTE VROUW op tv.
Dankjewel daarvoor Hugo Claus (de scenarist),
dankjewel Roland Verhavert (de regisseur),
dankjewel goede oude BRT!
(Ik ben altijd kandidaat om een nieuwe reeks
over Rubens te schrijven.)
En natuurlijk ook dankjewel Ingrid De Vos,
ik zal je nooit maar dan ook
NOOIT vergeten!!!

* Toen zij trouwden was hij 52, zij was 17. Acht maanden na zijn dood baarde zij hun vijfde kind.

Rubens dus. Kent u Rubens? Ik schrijf bij voorkeur gedichten over herkenbare onderwerpen. Over mensen die iedereen kent. Of dingen waar iedereen mee te maken krijgt. Waar je in de krant over leest. Die op de televisie te zien zijn. Ik noem zo wat. De Belgische spoorwegen. De hoofddoek. De doodstraf. Een onwettige koningsdochter. Of over Jack en Jackie.

Vers van het Mes is georganiseerd door deBuren, Poëziecentrum en Perdu, met steun van de TaalUnie.