Ik behoor tot de mensen die ‘groen achter de oren’ genoemd worden. Ik doe geen vlieg kwaad, aan mijn gezicht zie je dat ik het goed bedoel, ik ben inschikkelijk en besluiteloos. Ik ga fatsoenlijk om met mijn medemensen. Ik drink zelden alcohol, leid geen losbandig seksleven en heb de laatste vijf jaar geen drugs gebruikt. Maar ik loop over van idealisme. En dat is veel gevaarlijker dan drugs, alcohol, satanisme, kannibalisme, coprofagie en necrofilie. Ik hoop dat jullie al het bovenstaande verkiezen boven mijn boeken.

Het esthetische klimaat in ons land is afschuwelijk geworden. Het nationale cultuurbewustzijn is een stinkend moeras, half Sovjet en half bourgeois, waarin de lijken van Poesjkin, Dostojevski, Jozef Stalin, Alla Poegatsjova en Jezus Christus liggen te ontbinden. Rusland lijkt op een rottende bal, een misbaksel, van boven bedekt met bladgoud en van binnen propvol afval: pulpvoedsel, pulpideologie, pulpcultuur; de brokstukken van religie, de brokstukken van ons Sovjetwereldje, de brokstukken van ons dode imperium. Dat alles puilt aan alle kanten uit deze bolstaande bal, die aan het rollen is geslagen, steeds sneller en sneller. Klaar om in stukken uiteen te spatten of anders wie in zijn weg loopt plat te walsen.

Op TENK een voorpublicatie uit Alles is slecht van Kirill Medvedev dat op 1 mei verschijnt bij uitgeverij Leesmagazijn.