Er was een schok, gedaver met geluid
Daarna de wind en zacht geknerp van staal
De skilift hangt in ijle lucht, de zon
Staat laag en bleek, daaronder rust ein Tal

Elke poëziebundel die met een strofe als deze zou beginnen zou ik vermoedelijk met grote scepsis tegemoet treden. Meer nonsens dan hier in vier regels is verzameld kwam ik zelden tegen bij een dichter uit de eenentwintigste eeuw. Gedaver met geluid – met wat anders? Een bleke zon – de light-variant van Marsman? Ein Tal – inclusief bockworst? Ik vermoed dat we lang zullen moeten dwalen door de catacomben van de vormdwang, voordat we een jambische pentameter treffen die zo platvloers is als deze openingsstrofe uit het epische Tirol inferno van Annelies Verbeke en Klaas Verplancke – en dan reken ik het werk van wijlen Driek van Wissen mee.

Jeroen Dera over ‘Tirol inferno’ van Annelies Verbeke en Klaas Verplancke op De reactor.