Knap hoe Paul Bogaert de poëziebundel als kunstvorm een eigen draai heeft weten te geven. Hij laadt zijn gedichten door schikking in reeksen met meer leesmogelijkheden op dan wanneer ze het in hun uppie zouden hebben moeten doen. Hij vermijdt evenwel alle lucht uit de poëzie te persen door te werken vanuit een zwaar overkoepelend concept.

In zijn derde bundel AUB (2006) introduceerde hij ter vervanging van de paginering een doorlopende nummering van de gedichten. Daardoor gaf de bundel blijk van een welbewuste opbouw. Zijn vijfde, Ons verlangen, verfijnt deze werkwijze verder door gedicht, reeks en bundel als elkaar beïnvloedende eenheden te laten functioneren.

Op De reactor een bespreking van de nieuwe bundel van Paul Bogaert door Johan Sonnenschein.