De Jager heeft de beschikking over een gammele helgele besteleend. Met dwars voorwiel past mijn fiets rechtop in de laadruimte. Pas na ettelijke pogingen gaat de motor van de barrel tot starten over. We deinen IJmuiden uit. Op de snelweg zwelt het geraas aan tot orkaanvolume. Gedurende de hele thuisreis valt geen woord.

Er is plaats in de schuine vakken tegenover mijn huis. De Jager staat erop de fiets naar boven te dragen. Voor de deur van mijn etage ligt een brief. Binnen gooi ik hem op tafel en maak aanstalten de fiets van hem over te nemen.

‘Ik denk dat we het nog wel eens zullen worden’. Zijn stem klinkt verwrongen. Pas als ik zijn blik heb beantwoord laat hij het stuur los. Ik doe er het zwijgen toe en loop de fiets naar mijn werkkamer. Net als ik bezig ben hem in de nis achter mijn bureau te parkeren, wordt er aangeklopt. Ik draai me om en zie dat De Jager, over de tv en de telefoon gebogen, notities maakt in een boekje. Ik haast me de deur te openen. Het is Astrid, een jonge vrouw die sinds een maand of wat eenhoog bewoont. Of ik even tijd heb. Op de klok zie ik dat het al tegen achten loopt en aarzel. Even dan. Ik nood haar binnen. De Jager frommelt zijn boekje weg, steekt een woord van afscheid monkelend zijn hand op en verdwijnt.

Astrid loopt naar het midden van de kamer en kijkt belangstellend rond. Een pilsje gaat er bij haar wel in, knikt ze. Terwijl ik een opener zoek, bereiken mij observaties als: ‘Wat een boeken …’, ‘Goh, een kat. Jee, daar nog één. Poessiepoes. Siamees die lichte, niet? Vind ik een beetje eng ras, stom hé’, ‘Zwarte gordijnen, je moet maar durven’ en ‘Dezelfde ruimte als beneden en toch totaal andere sfeer, toch frappant’.

We nemen plaats aan tafel. In het schuim happend ratelt ze verder. Dat haar vriendje Michiel heet en geluidstechnicus is in De Melkweg. Einde kerel, beschikt over een groot appartement in De Baarsjes.

‘Echt groot,’ benadrukt ze. ‘Amsterdamse School, twee slaapkamers op de derde verdieping, plus een kamer op zolder, hoge plafonds, achterbalkon over de hele breedte.’ Ze kennen elkaar nu twee jaar en zijn, Astrid knijpt me schalks in de arm, eigenlijk wel aan samenwonen toe. Samenwonen op gescheiden etages wel te verstaan…