Op De Reactor bespreken Arnoud van Adrichem en Jan Baetens de studie Borges and Memory. Encounters with the Human Brain van Rodrigo Quian Quiroga, dat het werk van Borges bestudeert door de lens van de contemporaine neuro-wetenschap:

Het komt misschien als een verrassing dat de in Argentinië geboren en getogen neurowetenschapper Quiroga niets wist over ‘Funes de allesonthouder’ en andere beroemde korte verhalen van Borges, toen hij begon te schrijven over de werking van het menselijk brein. Quiroga richt zich niet op het onderscheid tussen de geest en de hersenen, zoals hij zich ook niet echt mengt in de sinds Descartes klassiek geworden discussie over het verschil tussen lichaam en ziel. De behoedzame opstelling van de auteur blijkt duidelijk uit een stellingname als deze:

Despite the fact that Cartesian dualism extended its influence well into the twentieth century, I believe there are but few people with a minimum of scientific knowledge who would still doubt that the mind and the brain are one and the same thing. Again I remark that, following Thomas Aquinas, this does not imply the nonexistence of an immortal soul.

Deze positiebepaling maakt zijn studie alleen maar interessanter. Want Borges’ verhalen, waarvan er veel uit de jaren veertig van de vorige eeuw stammen, geven net zo’n levendige beschrijving van het menselijk geheugen als de geavanceerdste hedendaagse theorieën en verklaringen, zelfs als moderne wetenschappers die als niet-wetenschappelijk zouden aanmerken.

Lees het hele stuk hier.