Iemand

Iemand die die dag naast me stond,
op het moment dat ze begonnen te schieten…
Iemand van wie ik de naam niet ken en
die ik dus maar ‘mijn broeder’ noem…
Iemand die me de rest van zijn sandwich gaf,
in de nacht waarin hij me zag zingen terwijl ik honger had.
Iemand van wie ik me alleen het gezicht herinner…
Iemand die me het plein binnen liet gaan…
Iemand die me inspecteerde met zijn glimlach…
Iemand die vroeg: ‘Gaat hij echt weg?’
Iemand die me geluk toewenste, toen
we zeiden: ‘We willen weg, want we hebben er genoeg van.’
(…)

Lees hier het hele gedicht van Mostafa Ibrahim, een jonge Egyptische dichter die via videoverbinding te gast was bij Read my World in de OBA afgelopen week, in de vertaling van Djûke Poppinga en Mervat Soliman.