Aanvang: 20:30 uur. Deur open: 20:00 uur.

Met: Elisabeth Tonnard, Dennis Gaens, Kiene Brillenburg Wurth en Mikko Kuiper

Het medium van de eliminatie, het wegstrepen, -krassen, -gummen, -knippen, of ook het overschilderen van tekst, met het oogmerk in de uitsparingen nieuwe betekenis te creëren, heeft als methode sinds de jaren ’60 een opmars gemaakt. Gebruikelijk was om canoniek werk te nemen zoals Paradise Lost of Shakespeares Sonetten, hoewel ook literatuur uit de marges werd opgezocht. A Humument van Tom Phillips gebruikt evenwel een vergeten victoriaanse roman als grondtekst.

Wat is de betekenis van het wegstrepen voor een tekst? Wat is de zin van het verduisteren voor een dichter? Creativiteit wordt omgestulpt tot een schavend en schurend, in plaats van een scheppend medium en de schrijver neemt voorzichtig de gestalte van een beeldhouwer aan. Maar er zijn ook parallellen met de censuur te maken. Een dichter snoert een andere dichter de mond, laat hem naar zijn pijpen dansen en gebruikt hem als buikspreekpop.

Elisabeth Tonnard zal voordragen uit haar bundel De wereld is er. Het gedicht dat zij heeft gekozen, kwam tot stand door automatische weglating. Door uit een eerder door haarzelf geschreven verhaal  enkel de meest gebruikte woorden te laten staan – de rest is wit gedrukt – kwam er een nieuwe tekst tot stand. Op deze manier ontstaat een zelfbewuste dialoog tussen auteur en spreker, tussen een naïef en een zelfbewust ik.

Dennis Gaens, voormalig stadsdichter van Nijmegen, zal eigen werk vertonen/ voordragen en in een poëtica op het proces reflecteren. Hij werkte in het verleden veel samen met een van Nederlands helden van de eliminatieve poëzie, Dimitri Antonissen, bekend van onder andere Schrap me. Gaens debuteerde in 2010 met de bundel ik en mijn mensen, die genomineerd werd voor de C. Buddingh-prijs voor het beste Nederlandstalige poëziedebuut.

Kiene Brillenburg Wurth is universitair hoofddocent Literatuurwetenschap aan de Universiteit Utrecht, waar zij VIDI-projectleidster is van Back to the book. In haar huidige onderzoek richt zij zich op de praktijk van book-altering, een fenomeen dat in navolging van A Humument, is gebaseerd op de bewerking en ‘obliteratie’ van teksten.

Mikko Kuiper is beeldend kunstenaar. Hij schreef in het verleden voor De Groene Amsterdammer. Nadat hij zijn opleiding aan de Rietveld afrondde, studeerde hij publieksgeschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam. In maart dit jaar exposeerde hij met onder andere het drieluik See no evil, Hear no evil, Speak no evil in De Balie. Hij zal aan de avond bijdragen met een reflectie op de eliminatie als methode en daarnaast zal hij voor de avond zelf vervaardigd werk vertonen.